Osmanlı İmparatorluğu’nda 1800’lerin ikinci yarısında batılılaşma reformları çerçevesinde kölelikle ilgili bazı hükümler ortaya çıkmıştı. Gerçi, çok ciddi ve köklü bir toplumsal alışkanlık olmasından dolayı, yeterince etkili olmasa da, zaten kölelerine –nispeten- kötü davranmayan ender milletlerden birisiydi Osmanlı. Genç Türkiye Cumhuriyeti ise, 1925’te, henüz 2 yaşındayken köleliği yasaklamıştı. Yeni hükümetin yeni bir devlet kurma, çöken bir toplumu ayağa kaldırabilmek adına genelde sert bir tavrı olmasından dolayı bazı taşra bölgeleri ve feodal yapıda ısrarcı olunan doğu bölgeleri hariç kölelik Anadolu topraklarında artık görülmemekteydi.
Melih Gökçek’in nasıl bir düşünce yapısı, hayata bakışı var çok merak ediyorum. Yani nasıl bir şeydir acaba Melih Gökçek olmak? Nasıl bakıyor bu adam, nasıl düşünüyor, nasıl yorumluyor hayatı? Aynı şeyi yakıyoruz neticede, ama içeride nasıl bir işleme maruz kalıyorsa alınan ilginç sonuçlarla sen ben değil Melih Gökçek olunuyor işte.
Türk sendikacılığı ile ilgili olarak çok sık tekrarlanan, artık bir klişe halini almış, toplumun ortak kanaati gereği ortaya çıkan bir tespit vardır. “Ulan sizi oraya koyan işçiler 3 kuruş için canını dişine taksın, siz onlardan kestiğiniz paralarla Mercedes’e binin, şerefsizler” Yine geçenlerde Hak-İş Başkanı’na 340 bin TL’lik Mercedes alınması durumu vardı ki, hani nasıl bir midesizliktir bu adamlardaki, nasıl bir yüzsüzlüktür aklım almıyor. Nasıl bakıyorsunuz o işçilerinizin yüzüne be abicim? Neyse, bahsedeceğim konu makam arabaları filan değil, zira bu konuda kelam etmeye bile gerek yoktur zannımca. Makam arabaları olayını kanıksadığımız için daha trajikomik bir detaya göz atalım.