Carteeeel bir numara en büyük, cehennemden çıkan çılgın Türk! 25 yaşında yüzbinlik araba, nereden geldi bu para en iyisi sorma!
Nesini soracaksın zaten demiştim bu şarkıyı ilk kez dikkatle dinlediğimde. Ne var lan, adamın parası varmış almış işte. Yaşım herhalde 12 miydi neydi, bir o kadar daha geçmesi gerekti 25 yaşında 100.000 lirayı kenara koymanın ne anlama geldiğini anlamam için. 25 yaşıma gelip de değil 100.000, ayın son haftası 100 liram kaldıysa kendimi şanslı hissedince anladım dünyayı. Hakkaten Cartel’in de dediği gibiymiş 25 yaşında yüzbinlik araba, nereden geldiği sorulmayacak parayla alınabiliyormuş ancak…
Ama buna kıyasla daha büyük bir iç aydınlanmayı bundan bir kaç yıl sonra yaşayacaktım, ve daha henüz farkında değildim.
27ler Kulübünü duymuşsunuzdur. Adının belki bu olduğunu bilmiyorsunuzdur ama bir şekilde duymuşsunuzdur. Hendrix’in, Joplin’in, Morrison’ın falan üyesi olduğu kulüp hani. Adı Cobain’in üyeliğiyle konulan, en son Winehouse’la tekrar kendini hatırlatan kulüp. 27’sinde ölen rockçılar kulübü yani.
Bu kulübü duyduğumda kendi yaşım kaçtı hatırlamıyorum. Belki 18’dim, belki de 19. O civarlarda yani. Ne düşündüğümü bugün bile net hatırlıyorum. Bunda bu kadar büyütecek ne var ki diye düşünmüştüm ilk. Yaşamış adamlar 27’sine kadar işte. Daha ne yaşayacaklar demiştim. Demek ki o zamanlar 27 yaş çook uzak bir gelecek gibi geliyormuş. 27 yaşındakiler çok büyükler gibi. O zamana kadar yaşanacak her şey yaşanırmış, düşünülecek her şey düşünülebilirmiş, söylenecek her söz söylenebilirmiş gibi geliyordu bana.
Ne kadar ilginç lan hayat? Şimdi dönüp kendi 27’ime bakıyorum da, çocuktum lan ben 27 yaşımda. 5 sene öncesine falan denk geliyor. Askerlik yeni bitmiş, hayat hakkında aslında en ufak bir fikrim yok. Hatta hiç bir bok hakkında bir bok bilmiyorum, ama gene utanmadan sağda solda her şey hakkında fikir beyan ediyorum falan. Düşün ki, fikirlerime (gereğinden fazla) değer veriyordum o zamanlar. En basitinden, o zamanlardaki siyasi fikirlerimin yarıdan çoğu şu anda deli saçması geliyor neredeyse. O zaman ne kadar büyük görüyordum kendimi halbuki…
Sadece kendim için değil üstelik bu bakışım, şimdi o yaşlardaki gençlere bakınca da çoğu hakkında böyle düşünüyorum ama bu da başka bir yazıya kalsın. Muhtemelen bundan 5 10 sene sonra da bu halim hakkında az çok benzer şeyleri düşüneceğim gerçeği de bir diğer yazıya kalsın hatta…
