Bu Yaz Dynamo’ya Gidelim mi lan Abdullah?

Aynı konudan devam ediyoruz. Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın haftasonu metalci gençler hakkında söylediklerinden yani. Sabah işe gelirken kulaklıklarımdan beynime In Flames damlıyordu, ve haliyle aklıma son gündem konumuz Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın söyledikleri geldi.

İşin gözaltı boyutunu falan geçiyorum, o mevzudan bağımsız yazıyorum bunları. Sadece Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın sarf ettiği laflar hakkında konuşacağım. Çok da kızamıyorum Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın söylediklerine aslında. Kendisinin demokrat kişiliğinden zerre şüphem yok, o yüzden kafamı kesseniz şu anki Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın yıllar önce “Demokrasi bir tramvaydır.” lafını söyleyen Recep Tayyip Erdoğan’la aynı düşünce yapısında olduğuna inandıramazsınız beni. Ben Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın bu haftasonu söylediklerini antidemokrat bir tavrın dışavurumu olarak görmüyorum. Hoşuna gitmeyen bir başka alt kültüre faşizan bir saldırı olarak da görmüyorum.

Sorun aslında Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın bilmemesi. Bilmiyor. Metal kültürü hakkında hiçbir şey bilmiyor. Sadece kendilerinden faklı olduklarını biliyor. Onların öteki olduğunun farkında, ama “öteki”nin ne olduğunun farkında değil aslında.

Ben eminim Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın hayatında hiç metal şarkısı dinlemediğine. Hani en azından insan sağda solda istemeden de olsa bir şekilde duyar dinlemediği bir müzik türünü. Ama Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan bu şekilde bile hiç maruz kalmamıştır metale. Zaten kendi çabasıyla da hiç dinlememiştir muhtemelen. Merak edip, bu adamlar ne yapıyor, bu maden musikisi ne menem bir şeydir acep dediğini hiç sanmıyorum.

Mesela bir arkadaşına (Cemil Çiçek’e mesela) kulağının tekinden çıkardığı kulaklığı uzatıp “kanka şu şarkının rifflerine bi baksana ya” dediğini gözümün önünde canlandıramıyorum. Bir gece yastığa başını koyduğunda, “lan konsere daha aylar var, acaba o zamana kadar Slayer Dave Lombardo’yu tekrar kadrosuna alır mı ki lan, biz o adamı canlı canlı görebilir miyiz lan” diye düşünmemiştir hiç. “Olm Iron Maiden geliyormuş” diye bir cümle duyduğunda hiç kalbi daha hızlı atmaya başlamamıştır. Ölmeden önce görülecek yerler listesine Dynamo ya da Wacken hiç girmemiştir. Hayatında hiç bir kaset dükkanından çıkarken, yeni aldığı 90lık boş kasedi arkadaşına uzatıp “hacı şunu dimmu, cradle, emperor bi karışık yapsana bana yarına” dememiştir. İnternetin olmadığı zamanlarda, o müzik dükkanı senin bu müzik dükkanı benim gezip fanzin aramamıştır hiç herhalde.

Sınıfındaki zengin bir arkadaşının bulup getirttiği Kerrang’taki röportajları çocuk yaşındaki çat pat İngilizcesiyle anlamaya çalışmamıştır hiç, ya da Metal Hammer’ın ürünler sayfasındaki Türkiye’de asla bulamayacağı tişörtlere bakıp bakıp iç geçirmemiştir. İnternet’in ülkeye ilk geldiği günlerde, o kağnı hızındaki bağlantılarla, bir şekilde methini çok duyduğu ama Zihni Müzik tarafından henüz albümleri getirilmemiş grupların şarkılarını indirmek için gece yatarken bilgisayarını hiç açık bırakmamıştır. Dinlediği grupların internetten bulduğu fotolarını, yeni aldığı renkli yazıcısına hiç acımadan çatır çatır basıp kendi posterlerini kendisi yapmamıştır hiç.

Bu kültürü hiç yaşamamıştır Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan. Bu saatten sonra da yaşayamayacaktır. Sabah gelirken bunları düşündüm. Gözümde bu sahnelerde canlandırdım kendisini. Fırça bıyığı her ne kadar o sahnelerde sakil durduysa da, kendi kendime gülüp durdum bir süre serviste. Lise yıllarım geldi aklıma, 90ların sonu. Nostalji oldu sabah sabah…