"Buraya artık kimse yazı yazmıyor" dedi küçük. "Herkes büyük sitelere gitti yorum yapmak için. Blogu, forumu altın diyorlar büyük siteler için..." Herhangi bir Fasulyeden hüznün ilk cümleleri bunlar olabilir miydi…
Sözcükler sözcükleri kovalıyor her gece. Her gece başka hayatlar, her gece başka anılar..Ertelenen gelecekler, vazgeçilen geçmişler. Neyi erteliyoruz? Erteleme hakkımız var mı? Çok sevdiğimiz, asla hayır diyemediklerimizi hep erteliyoruz. Önemli işim var deyip, sonra ararım diyoruz. Yarın alırım, gelecek çarşamba giderim, randevum 1 ay sonra!