Yargıtay başsavcısının açtığı kapatma davası bugüne kadar olan kapatma davaları içinde en kritik karar olarak tarihteki yerini alacaktır. Bunun vicdani muhasebesi bu davanın taraflarını derinden sarsacak kuşkusuz.
Bu davanın o kadar fazla görülen ve görülmeyen sebep ve sonuçları var ki, böyle bir şey ancak bizim kültürümüze özgü olabilir. Yavaş yavaş başlayalım:
TMSF ne iş yapar bilir misiniz? İçtihatı, tüzüğü, gayesi bin bir türlü teknik detayla anlatılabilir ama özetle para babalarından birisi devlete borçlanır ya da devleti hortumlamaktan yargılanır mesela, TMSF hemen devreye girer ve devlet adına o kişinin şirketlerine el koyar. Amaç devletin alacağını tahsil etmektir. En nihayetinde şirket başka bir para babasına satılır. Devlet tüyü bitmemiş yetimin hakkı olan milyar dolarları kasasına geri koyar. Ve hikaye biter.
Sabah erkenden kalkıp Ihlamurdere Caddesi'nden başlayan, Barbaros'taki Nobel'in önünde son bulacak olan rotamda can sıkıcı bir pantolon ve ayakkabı eşliğinde yürüyorum. Hacıoğlu'nun ordan Kartal Heykeli'ne doğru kıvrılırken görüyorum ilk kez. Turkuazımsı-yeşilimsi yelekli, şapkalı bir abi birşeyler dağıtıyor. Önünde binlercesi dağıtılmayı bekleyen şey bir gazete. Adı da "Gaste" Sokakta dağıtılan broşür, ilan, dergi, ıvır zıvır konusunda gayet muhafazakar ve can sıkıcıyımdır. Ama nezaketi de elden bırakmam. Kibarca bir "sağolun, almayayım" hareketi çekiyorum. Artık aklımdaki tekşey Uniş'ten peynirli bir poğaça alabilmek. Yani o olmalıydı, olamadı...
dea tarafından kaleme alınan bir önceki yazı sonrası yorumlar aracılığıyla yapılan tartışmaya katılmak yerine yeni bir yazı yazmamın sebebi bu yazıda olayın başka yönlerine de değinecek olmam ve yorum olmak için fazlaca uzun olması. Türban meselesinin dini, sosyal, siyasi, hukuki ve hatta ekonomik boyutları bile var. dea, yazısında meseleyi özellikle dini ve sosyal boyutu ile ele almış, ben de şu ana kadar yapılan eleştirileri tenkit edip, şu sıralar yapılmak istenen değişikliklere de değinerek sorunun diğer yönlerine bakacağım.
Ve yine bir türban çıkışı ile karşı karşıyayız. Türban konusu yine gündemimizin orta yerinde, çünkü başka derdimiz yok. Çünkü tüm dünyayı 2 günde kevgir eden bir ekonomik durgunluk tehlikesi yok. Asker konuşunca borsa düşüyor diyenlerin borsa tepetaklak iken önceliği türban, samimiyetinize sokayım. Tabii neden tekrar şimdi olduğunun sebeblerini iyi irdelemek gerekiyor.
"Referandum varmış 21 Ekim'de." Önce bir duraksıyorum. Referandum ne acaba? Sonra sözlüğe bakıyorum, halk oylaması diyor. Tekrar bir duraksama... Popstar gibi bir şey mi acaba, esemes mi yollayacağız? Ülen ben Bayhan'a bile yollamadım ki, kralı gelse yollamam. Sonra öğreniyorum ki kral değilse de cumhurbaşkanı imiş mevzu bahis. İyi de bu soruyu niye bize sormuşlar? Bugüne kadar neyi bize sormuşlar? Eh madem böyle bir hadise var, biz de konunun üzerine eğilelim ve oyumuzu bilinçli bir şekilde kullanalım diyerek şöyle bir gözden geçirme yapayım diyorum:
Biliyorsunuz 21 Ekim'de referandum için sandık başına gideceğiz milyonlar olarak. Tabii, bu referandum için harcanan milyonlarca dolarlar uçuşacak beynimizin kıvrımları arasında. Misal o paralarla kaç öğrenciye karşılıksız burs verilebilirdi acaba? Ya da kaç tane mayın temizlenirdi Güneydoğu'dan? Peki ne için gidiyoruz sandığa? Anayasa'da küçük birkaç değişiklik yapmak için... Ee peki zaten değişmeyecek mi bu anayasa? Onun için cıngar çıkmıyor mu şimdi? Evet, bir kaç ay sonra toptan değişecek bir anayasada küçük birkaç düzeltmeye gidiyoruz. Batıyor rahatlık. Batıyor milyon dolarlar...