İyi bayramlar dedik lan!

Artık bir klasik haline gelen (ya da gelecek olan) “tatil günü iş yerinden yazılar” serisine bir katkı daha yapalım. Ramazan Bayramı’nın şeker adı altında tatil olarak değerlendirilmesine karşı çıkan, ama yine de bayram tatilini 9 güne çıkartmaktan geri durmayan pek şaaane iktidarımızın vermiş olduğu kararın aksine Pazartesi yarım gün ve Cuma günü tam gün olmak üzere çalışıyorum. Bu da yetmezmiş gibi –ki hiç bir zaman yettiği vaki değildir- Perşembe gününe konan mesai ile “lan ne bayramı, ne tatili, gene iş, gene iş” diye köpükler saçmaktayım ağzımdan. Ve hasıl olan can sıkıntısından, bu halet-i ruhiyeyi gözbebeeemiz bu siteye aktarmak niyetindeyim.

Bayramla ilgili bir iki kelam söylemek gerekirse, ömrünün en bayram formundan uzak bayramı bu oldu sanıyorum ki. Zaten iş dolayısıyla ailenin yanına, Antalya’ya gitmemem bayram namazına dahil olma olgusunu ortadan kaldırdı. Tabii akraba ziyaretlerinin olmaması ve kontrziyaret adlı akrabaların sizi ziyaret etmeleri durumu olmayınca bayram filan kalmıyor ortada pek. Buna bir de insanın kendi içerisinde yaratabileceği bayram coşkusunun da –haliyle- ortalarda gözükmemesi eklenince bayramın ilk günü saat 2’ye doğru aileden alınan telefonla uyanıp “Aa evet bayram di mi, evet mübarek olsun, evet, evet…” şeklinde cevap veriyorsun… İşte budur benim bayramım, fazlası değil…

Benden yana bayram tezahürü bu şekilde ama yazmış olduğumuz bayram yazısına da bir allahın kulu “senin de kardeşim” demez mi arkadaş? Birlik beraberliğe en çok ihtiyaç duyduğumuz şu günlerde bu duyarsızlığın manası nedir? Ayıptır.

Velhasıl-ı kelam, bayramın 3. günü herkes muhtemelen evinde, barkında, mutlu, mesut yuvasında iken bahtsız bedevi milliyetinin temsilcilerinden birisi olarak işyerindeyim. Daha önce şurada bahsetmiş olduğum açlık durumu yine kendini göstermiş vaziyette. Fast-food’a domalmama ramak kalmış, bana kesilecek olan kaloriye razı olma evresindeyim. Maslak’ın tatil günlerinde büründüğü bu hayalet şehir durumu insanı ürkütüyor.

Lafta bankada çalışıyorsun, işin de borsa; ama borsanın kapalı olduğu bir günde neden işyerindesin? Bilmiyorum. Sahiden bilmiyorum. Bazen bir Pazar günü, aklına nerden esmiş de aramış anlam veremediğim birisi gelip GARAN kaç kapattı Cuma günü diyebiliyor. Ya da bir sonraki gün için emir yazdırmak isteyebiliyor. Yine de hasbelkader arayacak birisi vardır diye koca gün hiçbir şey yapmadan oturmayı, ne bileyim, kabullenmek zor.

Misal saat 11:45 şuanda. Saat 8:00’dan beri oturuyorum masada. Sadece bir kişi aradı, o da yarın borsa açık olacak mı gibi bir soru sordu. Bayramda otobüsler bedava mı? belirsizliğine cevap vermeyi kendisine vazife edinmiş FasulyedenKom için, ikinci bir misyon: Borsa açık mı? Evet, Cuma günü borsa açık.

Gerçi sabah erken kalkma sıkıntısı dışında zaman zaman keyif aldığımı da itiraf etmeliyim. Evde muhtemelen pijama içinde, bilgisayar önünde yapacağım şeyi (İnternette gezinme, Fasulyeden’e yazma, kitap okuma, film izleme, müzik dinleme, televizyon seyretme vs.) işyerinde yapıyorum. Yine pijama (değil eşofman) giyiyorum ve bulunduğum katta kimsenin olmamasından dolayı yine ayakları uzatıp, gayet “ipimle kuşağım…” tadında takılıyorum.

Bir yanda Engin Ardıç’ın aman patronun gözüne gireyim çabalı saçmalıkları, diğer yanda Ertuğrul Özkök’ün şarap, dövme anatemalı garip yazıları… Sünger Bob var bir yanda da… Sünger olmuş beynimiz, hala Bob derdindeyiz…

İlki sanırım yanlış kelime seçiminden dolayı tutmamıştı ama pes etmek yok, evet, iyi bayramlar herkese… Hatta mübarek olsun…