Beyazıt'ta, Avcılar'da, deplasmana giderken yan koltukta, Kadıköy'e geçerken vapurda, nizamiyenin kapısında, Nevizade'de biranın yanında, ameliyathane önünde voltada, hatta kabristanda fatiha'da, kah orda kah burda ama 8 yıldır omuz omuza...
Öncelikle röportaja başlamadan bazı flu noktaları aydınlatmak istiyorum, size neden çirkin diyorlar? Vücudunuzda güzel bulduğunuz yerleri sıralar mısınız?
Çirkin olduğum için olabilir mi? Hem güzellik dediğin nedir yani? Vücut filan bunlar boş işler. Bak Behlül’e on numara, lokum gibi çocuk da noluyor? Yengesine askıntı… Halimden memnunum valla. Ömrümün hiçbir noktasında dış görünüşüme önem vermedim, “aman iyi görüneyim” gibi dertlerim olmadı. Vücudumda değil de, kendimde güzel bulduğum tek şey budur herhalde. Her konuda olduğu gibi, bu konuda da düsturum “Koy götüne, rahvan gitsin”…
Blog Ödülleri için onlarca tanımadık insana oy için yarandığınız iddialarına ne diyorsunuz? Hatta caddeajanı’nın siz olduğunuz ve rekabeti çekici kılmak için böyle bir plana başvurduğunuz söylendi Dahke tarafından. Ne diyeceksiniz?
Dün akşam birkaç saat kapalı kaldı Fasulyeden ve bağlı bulunduğu ortaklıkları. Zaten son birkaç haftadır malumunuzdur, bir sıkıntı var. Sunucu hizmetini aldığımız yer, sunucuda oluşan aşırı yüklenmeden dolayı sitelere erişimi engelledi. Ve epostayla bu durumu bildirdi. Gayet sevimli, sempatik bir şirket olmalarından dolayı sanırım, “Biz kapadık siteleri, siz bu aşırı yoğunluğa ne sebep oluyor bir kontrol edin, sorunu çözdüğünüzü düşünürseniz kendiniz açabilirsiniz” demişler. Ben de birisi fenerbasket, diğeri 55lira olan iki siteyi kullanıma açtım. FasulyedenKom hala kapalı. İki site çalışırken bir sorun çıkmayınca anladık ki FasulyedenKom bir garip. Götü ayrı, başı ayrı oynuyor ve bu durum sunucunun kafasını karıştırıp aşırı işlemci kullanımına sebep oluyor.
Yaşadığım internetsizlik ile ilgili son derece çarpıcı, değme gerilim filmlerine anatema olabilecek kadar sinir bozucu gelişmeler yaşandı. Sabah işe geldim, açtım Word dökümanını, karaladıkça karaladım. Sanırım 3. sayfaya gelmiştim ki (Times New Roman, 12px, Satır aralığı Single), o kabus dolu dakikaları tekrar yaşadım, gözlerim doldu, ellerim istemsiz titremeye başladı, anneee annneeciğim diye çığlık atıyordum ki müdür yardımcısı tokatladı, kendime geldim. Ve anladım ki bu hikayenin benimle birlikte mezara gitmesinde fayda var. İnsanlık henüz hazır değil böyle bir bilgiye vakıf olmak için.
Çok sevdiğim bir dostum yakarıyordu; "Başsız kaldık ağabey..." derken gözünde alevlenen o hüzünle harmanlanmış isyan, bir yüce dağı delik deşik edebilecek kudrete haizdi. Fakat çaresizliği vücut diline yansıyor, elleri başının üzerinden yüz hatlarından bir çarşaf gibi kayarak parmak uçları çenesinin altında birleşiyordu. Üşüyordu. Soğuktan değil, yalnızlıktan üşüyordu.
27 Temmuz 2004′te, 56K modem ve dial-up bağlantı ile ıssız bir yayla evinden başlayan bir maceradır FasulyedenKom. (“Bugün ise dev plazalar ve binlerce kişilik istihdamı ile sektörün öncü…” diye devam edeceğim sandınız di mi?) Hayat bugün Fasulyeden! Daha fazla ses, daha fazla gürültü, daha fazla kelam ve daha fazla ahkam ile hayat yarın daha da Fasulyeden! Kutlu olsun!
…demiştim geçen sene bugün. Aradan geçen 365 gün 6 saat daha yaşanılabilir kılmadı hayatlarımızı. Eee öyleyse, bu mücadeleye devam etmekten başka şansımız var mı sandıydınız?