Daha önce de anlatmış olmam lazım; hayatımın bir döneminde cemaatle yollarımız kesişmişti. Sinsilikliklerine doğrudan, ilk elden, birebir tanık olmuşumdur. Sene 1994-1995. Daha yaşım 11. Lanet okuyarak kaçtım ellerinden. Ben gibi kurtulanlar oldu, o sele kapılan arkadaşlarım oldu. Herkes hayattan kendisine bir şekil yol biçti.
Düne kadar da cemaat görüşüm çok net ortada. Ama artık yeter! Artık muhaliflik, anti-cemaatçilik miyadımı doldurdum. Yanlış yolda olduğumu, cemaate haksızlık ettiğimi farkettim. 2011 itibariyle, düne kadar “ellerinden kurtuldum” şeklinde anlattığım hikayemi artık “vay anam nasıl da kaçırdık balığı?” şeklinde anlatmaya başlıyorum.
Boru değil 3 yıl hizmet vermişim özel sektörüme, kesilen vergilerle devletime hizmet etmişim. İşgücü olmuşum, boş yatmamışım, çalışmışım, üretmişim. Beni aç, açıkta mı bırakacaklardı? Tabi ki hayır. Ödeme planı çıkartıp, ne kadar para vereceklerini bile hesaplamışlar. Sağolsunlar. Altı ay boyunca bakacak bana bu devlet.
