İki gündür, Soma Katliamı hakkında yazı yazmak istiyorum. Ama yazamıyorum. Elim gitmediğinden, yüreğim elvermediğinden değil. İçim yanıyor, içim kanıyor; ama içimdekileri dökmezsem de rahatlayamam. Yazmam gerekiyor.
İlk gece yazmaya niyetlendim. Olay tam bir facia. Göz göre göre gelmiş bir katliam aslında. Maden kazası falan değil, az bir bakınca nasıl bir katliam olduğunu görüyor insan. Göz göre göre bile değil, insanın gözüne soka soka gelmiş bu katliam. Bağıra bağıra gelmiş. Ama tam yazacakken, öyle bir bombardımana tutuluyorum ki internette okuduklarımla, elim ayağım titriyor sinirden. Bir de umut var insanın içinde, yüreğini titreten o umut, dilsiz dualarla bekliyorsun ya içeridekilerin kurtarılabileceğini düşünerek iyimserlikle terbiye etmeye çalışıyorsun ya nefsini... İşte o duygularla bekledim biraz daha; belki ağıt cümleleri değil de şükür cümleleri yazarım diye.
Ama işte ondan sonraki gün başlayan olaylar zinciri, işi çığrından çıkardı. Hangisini nasıl yazacaksın ki? "Çizmelerimi çıkarayım mı" diye soran ürkek madenciyi mi yazacaksın? Avcundaki kağıtta oğlundan helallik isteyen madenciyi mi? "Mahmut'un eşi hamileydi, beni bırakın onu çıkarın" diye ağlayanı mı? Televizyonda her gördüğün madenci yakınında, kendini onun yerine koyup ciğerinin alev alev yandığını mı yazacaksın?
Manisa'nın Turgutlu ilçesinde Tema Vakfı Turgutlu Temsilciği önderliğinde, bağımsız milletvekili Kamer Genç, MHP Manisa milletvekili Ahmet Orhan ve birçok sivil toplum örgütünün katılımıyla İngiliz Sardes Nikel Madencilik şirketine verilen ve Çal Dağı'nda tesis kurmalarına olanak sağlayan maden arama iznini protesto etmek için bir miting düzenlendi. Nikel madeni aramak ve işlemek üzere kurulacak olan tesis için 1832 hektarlık alan tahsis edildi. Bu alanın 1290 hektarı verimli, 511 hektarı da bozuk olmak üzere toplam 1801 hektarlık bölümü orman ve verimli tarım alanları üzerinde. Tesisin kurulabilmesi için 280 bin çam ağacının kesileceğinden bahsediliyor. Karşılığı ise milyonlarca dolarlık kar ve 300 kişiye iş imkanı.
