Şimdi bundan birkaç ay önce petrol fiyatları 100 dolara tırmanmıştı. Kriz henüz başlamamış ama resesyon beklentileri had safhaya ulaşmıştı. Petrol yükselince pek tabii ki elektrik ve doğalgaza zam geldi. Gerekçe belli: "Petrole baksanıza 100 dolar oldu" Eyvalah dedik, Allah o global dinamikleri nasıl biliyorsa öyle yapsın. Allah başbakanımıza, maliye bakanımıza, ekonomik kurmaylarına zeval vermesin yeter ki...
Günler, günleri kovaladı ve o gün 100 dolar olan petrol şimdi 60 dolara kadar indi. Ama bizim otomatik fiyatlandırma bozulduğu için bu indirim faturalara yansımadı. Açık konuşmak gerekirse öyle bir beklentimiz de yoktu zaten.
Malumunuz A.K.P. sayesinde ekonomisi çağ atlayan ülkemizde petrol fiyatları da otomasyon sistemiyle tanıştırılmış, bundan sonra petrol fiyatlarının dünya piyasası ile entegre halde olacağı ve fiyat ayarlamasının otomatik olarak yapılacağı duyrulmuştu. Ki takip edenler bilirler, yok İran-ABD gerginliğiymiş, yok ABD-Rusya gerginliğiymiş, aman efendim OPEC fiyat arttırmak için üretimi düşürmüş derken dünya piyasasında petrol fiyatları hergün yeni bir rekor kırarak 147 dolar ile tavan yapmıştı. Bizim kerameti kendinden menkul otomasyon sistemimiz sayesinde, Türkiye'de de her hafta bu artışa paralel petrol fiyatlarına zam yapılmıştı. Zaten, hali hazırda dünyanın en pahalı benzinini kullanmamız yetmiyormuş gibi, bu gelen zamlarla birlikte bırakın arabayı, mobilete binmek bile zülm haline gelmişti.
1970'li yıllarda yaşadığı petrol krizini finans sektörünü yaratarak aştığını sanan, krizlerin faturasını her zaman olduğu gibi emekçiye yükleyen, emeğin değerini hiçe sayan kapital anlayış üzerinden 40 yıl geçmeden yine çok büyük bir krizle karşı karşıya. Petrol fiyatlarındaki artışla başlayan sancılı dönem son günlerde pirinç fiyatlarındaki inanılmaz yükselişle önüne geçilemez bir hal aldı. Hatırlayacağımız üzere ABD Irak'a demokrasi getirmeden önce petrolün varil fiyatı 56 dolar iken şimdilerde 114 dolar sınırlarında.