- Ahh be Metin Akpınar, neden bir albüm yapmadın ki zamanında. Rakının yanına meze yapardık, seni Papatyam‘la değil, o albümle anardık. Bir sonraki albümünü de baharı bekleyen kumrular gibi beklerdik.
- Zeki Alasya, o ne güzel bir uyanmadır, o nasıl “ne yapıyor lan bu” bakışıdır abiciğim. Neyse, Akasya Durağı geliyor aklıma, susuyorum.
- Orta direği anlatan bir Türk filmi klişesi olarak duvardaki Fenerbahçe posterleri gözlerden kaçmıyor. Boşuna değil “Fenerbahçe halkın takımıdır!” dememiz.
- Coşkun Sabah bu ne güzel şarkıdır. Helal olsun yahu…
baharı bekleyen kumrular gibi,
sen de beni bekle, sakın unutma,
ellerin havada, gözlerin yolda,
bir tanrıyı bir de beni
sakın unutma…çınladın durdun kulaklarımda,
süzülen yaşsın yanaklarımda,
bir şarkı oldun dudaklarımda,
senin aşkını özledim durdum…ben de unutamam geçse de yıllar
seviyorum seni dünyalar kadar!
dudağımda ismin, gözümde yaşlar
bir tanrıyı bir de beni
sakın unutma!
Petrol Kralları (1978) ve “Baharı Bekleyen Kumrular Günü”
Metin Akpınar ve Zeki Alasya’nın başrollerini paylaştığı Petrol Kralları, 1970’ler Türkiye’sinin ekonomik hayalleriyle dalga geçen, taşlamayla mizahı ustalıkla harmanlayan unutulmaz bir komedidir. Film, Anadolu’da petrol bulduğunu sanarak zengin olma hayaline kapılan iki saf arkadaşın traji-komik serüvenini anlatır.
Filmde geçen “Baharı Bekleyen Kumrular Günü” sahnesi ise hem absürt mizahın hem de dönemin sinemasına özgü parodinin zirve noktalarından biridir.
Abuzer Kadayıf ile çizdirmeseydi şeklini daha bi güzel olacaktı ama canı sağolsun. Var olsun.
Bu filmlerin büyüsü bu yüzden hiç bozulmayacak. Her yerinden samimiyet her yerinden biz akıyor.
Zeki&Metin diyince aklıma bu tosun irisi ile dinlediğimiz radyo tiyatroları geliyor.
Gerdeğe giremeyen Zeki’ nin “-Bütün kanepeleri ben yedim bütün içkileri ben içtim.” hezayanı.
Ha bi de Hastane vardı tabi. “İki böğrüne bi tepesine” by Hakkı stili elektronik eşya çalıştırma yöntemleri. Çalışmışlığı da vardır hani.
Ben en çok delileri severim. Galaksi Taksi Favorimdir.
“Alo brek alo brek yunus nerdesin pezevenk ha böyle”
http://www.youtube.com/watch?v=zXZN3G24acQ
Bütün tiyatroları mevcuttur. Hepsini birden oturup izleyelim diyecek 3-5 deliye, 2 kasa biraya bakar. 🙂
Aynı şey baba üçlemesi için de geçerlidir.
-haaaa-kaaan abiiiieeee, her öğrenciye bir öğretmen mi düşüyor o mektebte, türk eğitim sistemi ne kadar gelişmiş ben görmeyeli 🙂
yasaklar, aşk olsun daha ilkokulda walkmanle kasetten dinlerdim, bazı yerlerini anlamasam da dinlerdim, hala bi sürü replik ezberimde..
Devekuşu kabare, bu ülkede tiyatroda istendiğinde neler yapılabileceğinin en güzel örneklerindendir herhalde. O kabareler olsun, bu eski filmleri olsun, hepsi kişisel sanat arşivimde en güzide parçalar arasında yer alacaklar.
Zeki Alasya alınmasın, Metin Akpınar’ın yeri bende hep ayrı olmuştur. Biraz da küçüklüğümde benzetildiğimden olsa gerek.
Verdur, ilk boş vaktimizde değerlendirelim o tiyatroları…