Bu Sefer Yasağa Evet!

Kusma aparatına slogan olarak atacaktım da, elim değmişken yazı yazayım dedim. Yarın Anayasa Mahkemesi’nde bu son sigara yasağını görüşecekmiş. Anayasa’ya aykırı mı, değil mi diye…

Lafı uzatmayacağım. İnşallah aksi yönde bir karar çıkmaz. İnşallah bu sigara yasağı hakkındaki mevzuat Anayasa’ya uygundur.

Kaldırılmasın kardeşim bu yasa. Kapalı alanda sigara içmek yasak olsun. Bu kadar. Kapalı alanda sigara içmek yasak olsun. Çünkü, ben şimdi diyeceğim ki, Kuzey Amerika yerine Avrupa’daki kimi ülkeleri örnek alalım. Kuzey Amerika’da durum nasıl? Ağa benden iyi bilir, orada kapalı alanda sigara içmek kesinlikle ve kesinlikle yasak. Lamı cimi yok. Hatta, benim Kanada’da gördüğüm, bina kapılarına 10 metre uzaklıkta durman lazım sigara içerken. Daha yakın mesafede sigara içemiyorsun.

Peki Avrupa’da nasılmış? Şimdi, tam olarak hangi ülkede nasıl diye araştırmaya kalkmayacağım. Ancak bu yasa ilk çıktığı zamanlarda gazetelerde okuduklarımdan aklımda kalan, misal İspanya’da kapalı mekanlar ikiye bölünmüş durumda. Perdeyle, tahta perdelerle, cam duvarlarla vesaire yöntemlerle ikiye bölmüşler mekanı, hatta kimisinde duvar boyutunda değil, sadece bele kadar engellerle ayırmışlar. Bir tarafta sigara içebiliyorsun, diğer tarafında yasak. Ama ne var, gelişmiş havalandırma sistemleriyle odada temiz hava döngüsü sağlıyorlar.

Şimdi bu sistemi bize getirsen ne olur? Değişen bir şey olmaz eskiye göre. Adam, sallıyorum lokantanın sağ tarafını sigara içilen alan yapar, sol tarafını içilmeyen alan. Araya bir şey çekmez. Çekmesin, zaten difüzyon diye fiziksel bir gerçeklik varken, araya perde çekmenin manası yok. Ama ortama havalandırma da koymaz, iki tane pencere açar, sonra sen sağ ben selamet. Olur mu öyle? Olmaz. Sigara yasağından önceki dönemden bir farkı kalmaz.

Çünkü bizim milletimiz böyle. Elin Evropalısı parasına kıyar, müşteri sağlığı için o havalandırmayı takar. Çünkü takmazsa, belediye zabıtası kucağa oturtur onu. Takmak zorunda. Peki bizimki ne yapar? Cam açar. Parasına kıymaz, havalandırma takmaz.

Nereden mi biliyorum? Bu yasağın geleceği aylarca konuşuldu. Bir sene, belki daha öncesinden belliydi bu yasağın çıkacağı. Yetmedi, üstüne de bir sene deneme süresi verildi. Bir sene boyunca kısmi olarak uygulandı yasak. Peki o kadar sürede, kim ne yaptı bu yasanın çıkmaması ya da farklı çıkması için? Kaç tane lokanta işletmecisi, kahvehane işletmecisi örgütlendi? Kim parmağını oynattı o kadar sürede?

Yasa çıktı. Deneme süresi bitti, yumurta kapıya dayandı, herkes isyan moduna geçti. Neymiş, işlerini etkileyecekmiş, batacakmış, bilmem neymiş. Be adam, sen elini taşın altına koydun mu zamanında? Avukat tutup itiraz etmeyi falan geçtim, ulan mahallende bir imza kampanyası başlattın mı o kadar sürede de, sonradan bu yasa bizi batıracak diye sızlanıyorsun? İş işten geçti, şimdi başını taşlara vurman bir şeyi değiştirmez.

Tekrar ediyorum, inşallah yasada sorun yoktur. Şu anda olduğu şekliyle devam eder uygulama. Hatta umarım daha da sıkı takip edilir mekanların bu yasaya uyup uymadığı. Benim sigara içme zevkim, benim kendimi zehirleme hakkım sadece kendimi bağlar. Sigara içmeyen insanların benim yüzümden sigara dumanına maruz kalma zorunluluğu yok. Rahatsız oluyorlar işte kardeşim, iki kere iki dört. O zaman devlet de bu insanların sağlıklarını korumak zorunda.

Yasaklara çoğunlukla karşıyım. Ama buna karşı değilim. Sigara yasağına evet!

(Yazıdaki görseller, Penguen dergisinin okuyucularına dağıttığı sigara çıkartmalarıdır.)