Ege Türk Olsun!

Bu aralar “Ortadoğuyu Anlamak” diye bir kitap okuyorum. Askerliğimi yaptığım birlikte, sanırım biraz da eğitim birliği olması sebebiyle, fena sayılmayacak bir kütüphane var, oradan düzenli olarak kitap alıp okuyorum ayıptır söylemesi. Askerliğimi yedek subay olarak yaptığımdan mütevellit azımsanamayacak kadar boş zamanım var, değerlendirmek lazım.Tabii, okumakla ilgili sıkıntılarım az biraz devam ediyor hâlâ, ama bir şekilde üstesinden gelmeye çalışıyorum.

Kitabın konusu, isminden de tahmin edileceği üzere, Ortadoğu ve süregelen sorunları hakkında. Tavsiye edip etmemek konusunda henüz biraz kararsızım, çünkü daha başlarındayım kitabın. Ancak şu noktaya kadar güzel devam etti, bitirince unutmazsam kitap hakkındaki görüşlerimi de not düşerim. Yazarı İsrailli Ilan Pappé, ancak kitap hiç de (artık aşina olduğumuz) İsrail propaganda kitaplarından değil, hatta gözlemlediğim kadarıyla gizli propaganda bile değil. Zaten araştırdığım kadarıyla Ilan Pappé de hiç o taraklarda bezi olacak tiplerden değil.

Dün gece otobüste Yalova’ya geri dönerken, kitabın ekonomi ağırlıklı bölümlerinden bir tanesini okuyordum. Arap ülkeleri ve Kafkaslarda ne kadar petrol ve doğalgaz çıktığıyla ilgili verilere bakarken, aklıma uzun süredir yurdum insanını meşgul eden geyik geldi aklıma: “Ulan Kafkaslar’da petrol var, İran’da petrol var, Irak’ta petrol var, Suriye’de petrol var; bir tek bizde mi yok?” Bu, artık şehir efsanesi hâline gelmiş sorusunu yurdum insanı daima kendisi cevaplar bilirsiniz: “Olmaz olur mu abicim, akıl var mantık var, bizim güneydoğuda da petrol var. Ama Amerika izin vermiyor. Hatta, Batman’da petrol kuyuları açılmış da, Amerikalılar beton döktürmüş üzerine, biz çıkaramayalım diye…”

Ben de merak ediyorum, bizim güneydoğuda petrol olup olmadığını. Eğer varsa, neden çıkarılmadığını. Amerikan betonlarından ziyade, yukarıda bahsedilen ülkelerde bizimkine göre görece daha düzlük ve daha az rakımlı yerlerde petrol çıkarıldığı savunmasına inanmaya dünden hazırım mesela. Düşününce bu açıklama bana mantıklı geliyor. Ha doğru mudur, yalan mıdır bilemem, hiç araştırmadım bu konuyu. (Amerikalıların, biz petrollerimizi çıkartmaya uğraşmayalım diye uydurduğu bir yalan da olabilir bu, bilemedim şimdi.)

Sözün özü, Güneydoğu’da petrol olmayabilir, eğer varsa da çıkarılması kâr getirmeyecek kadar masraflı olabilir. Arapların elindeki petrol tabanlı zenginliğe baktığımızda, bu durum üzücü. Yani adamların, sırf topraklarında petrol yatakları var diye artık taşaklarına yağ değil altın suyu sürdüklerini düşünecek olduğumuzda, insanın içi gitmiyor değil.

Bütün bunları düşünürken, biraz da ATbS‘nin son zamanlarda bana da empoze etmeye çabaladığı ver-kurtulcu anlayışın da etkisiyle, kendi kendime dedim ki, ulan madem bizim güneydoğuda petrol yok, bizimkiler niye zamanında o kadar kasmışlar ki… Neticede, sadece Anadolu’yu yurt diye benimseyeceklerine, Doğu Anadolu’yu turist tadında hanlarıyla tanıyıp transit geçmek, devamında Ege kıyılarını yurt bellemek varken, neden orada kalmışız ki?

Yani mesela, ben zamanında Alp Arslan olsam, 1071’den sonraki Türk tarihi nasıl olurdu diye düşünüyorum. Tamam, Malazgirt’te Romen Diyojen’i mermi manyağı yaptım, eyvallah. Orada durmam, batıya doğru devam ederim. Doğu Anadolu dediğin, dağlık memleket aga. Kışın buz gibi, hatta buz gibi ne kelime, Doğu Anadolu kışın yekpare buz oluyormuş, sonra baharda çözülüyormuş diyorlar. Tarım bile yapamazsın, hayvancılıkla nereye kadar, 30 yaşında kolesterolden ölürsün. Hiç bekleme yapmam, aynen batıya doğru devam.

Geldik mi İç Anadolu’ya? Lan tamam, hadi buralar bozkır olması sebebiyle anayurdu hatırlatıyor insana da, orada da durmanın bir esprisi yok. Ben kendim Sivaslıyım, ama Sivas dediğin kuru memleket. Daha batıda deniz falan varmış, 5000 kilometre tozun toprağın içinde at üstünde yol gelmişsin, git bir elini yüzünü yıka, adam gibi banyo yap, insana benze.

Hah, batıya yardırdın, geldin mi Ege kıyılarına? Tamam, kur oraya obanı işte. Ergenler çadırları hazırlarken, sen bir iki ceylan yakala, yenge de salatayı yapsın, az dinelip şölen edelim ya. Yorulduk at üstünde yaldır yaldır kaç aydır. Bak ne diyecem sana, Ege demek sağlık demek. Önce kırmızı eti azaltıyorsun. Hiç yeme demiyorum, gene ye, ama az ye. Düğün dernek olunca ye. Her yer balık orada, bolca balık ye, zihnin açılır hem. Bundan sonra yenge de salataları zeytinyağlı yapsın. Tereyağını da azaltın, mümkün mertebe sıvı yağla yapın yemekleri. Oğlanı da gönder, Rum komşulardan Uzo kapsın gelsin. Ohh, hayat bize güzel bundan sonra.

Kafi miktarda dinlendiğimize göre, tekrar yola koyulma vakti. Batı Anadolu’yu Türk yurdu ettik, bundan sonra buralar bizden sorulur. Şimdi sırada İstanbul var. Orası mutlaka alınacak. Gerçi ileride bir takım densizler “Dünyanın en güzel ama en yaşanılmaz şehri” diye laf ederler ama olsun.

İstanbul’u aldıktan sonra durma devam et batıya doğru. Ege’yi komple çevirmemiz lazım. Ege bundan sonra Türk denizi olacak, o kadar. Adriyatik’i görene kadar dümdüz batıya devam et, sonra da altında kalan yarımadayı komple al. Bak mis gibi oldu şimdi:

Dünyanın en cennet mekanları buralar işte. Deniz desen var, plaj desen var, iklim desen nefis. Turizm de yaparsın istersen, tarım da yaparsın, hayvancılık da yaparsın. Her yol var. Dünyanın en önemli iki icadından yoğurdu zaten Orta Asya’dan gelirken getirdik, ikincisi zeytinyağı da bu topraklarda, balıkla rakıyı da bulduk. Daha ne isteriz ki?

Bundan sonra öyle vay efendim Kuzey Afrika’ymış, yok Balkanlarmış fetihe koşmak yok. Otur oturduğun yerde, sonra bir ara Ege Adaları’nı da alırız elbet, Girit’le Kıbrıs’ı da aldık mıydı bizden kralı yok. Yer içer eğleniriz anasını satayım…