İslam Çubi’ye, özlemle…

İslam Çupi.. Fenerbahçe Cumhuriyeti tarifi ile milyonlarca Fenerbahçeli’nin kalbinde taht kuran büyük yazar. Yazar olmaktan öte büyük bir Fenerbahçeli.. Hayatının anlamını bizlere en iyi tarif eden, kalemi ile sarı-laciverti en iyi çizen kişi.. “Bu bir Fenerbahçe destanıdır” demişti 3-0’dan 4-3 kazanılan Galatasaray maçından sonra.. “Herhalde kazandığını düşünen bir takım, kaybetmeyi düşünmeyen bir ekiple yarışırken, ne onun kadar inançlı, ne onun kadar yırtıcı, ne onun kadar hırslı, ne onun kadar onurlu olabilir.”

Günümüz kirli medyasının satılmış kalemleri arasında geçmişi duyulan özlemimizin tek başına kanıtı sanki.. Kurduğu cümlelere yüklediği o eşsiz manalar ile beynimize, mantığımıza, hatta daha da ötesinde ruhumuza inen anlatımların sahibi..

Çiçek Pasajında rakı içme, sigarayı derin derin çekme, ölümüne Fenerli olma hazlarının üzerinde toplandığı kişi.. Herkesin İslam Abisi, İslam Babası.. İkitelli’ye taşınan Türk Basınının karşısında 6 Şubat 2001’de kaybettiğimiz bir Bab-ı Ali insanı..

6 Şubat 2001.. İslam Baba’nın aramızdan ayrıldığı gün.. Bizi bu sahte medya insancıklarıyla başbaşa bıraktığı gün.. Ona saygısından sarının biraz daha az sarı, lacivertin biraz daha az lacivert göründüğü gün..

“Belki Fenerli bir şair, ileride bu maçın üstüne şöyle bir mısra düşecektir: Fenerbahçe yenilmez, Bu forma ile dalga geçilmez!” demiştin ya, şimdi milyonlarca Fenerli senin ardından şöyle bir cümle ile anlatıyor özlemini: İslam Baba unutmadık, unutmayacağız; seni hep özlemle anacağız..