Laik elitlerden AKP’ye kapatma davası

Minor Asia ülkesinin iktidar partisi Atalet ve Kuluçka Partisi’nin (Yazının devamında AKP olarak bahsedilecektir) kapatılması davasıyla ilgili olarak söylenecek söz bulamamak gibi bir sorunum var. Ne düşüneceğimi, ne söyleyeceğimi, ne yazacağımı bir türlü bilemiyorum. AKP’den nefret etmekteyim. Ve ülkenin geleceği açısından bu iktidardan, zihniyetten bir an önce kurtulmanın gerekliliğini her fırsatta söyleyenlerdenim.

Atatürk Türkiye’si ile olan sorunları, Kemalizm’i en büyük düşmanları olarak görmeleri, Osmanlı özlemi içinde olmaları, çağdaş bir Türkiye değil, ılımlı İslam Cumhuriyeti olan bir Türkiye istemeleri, gözü dönmüşlükleri, ahlak, onur, erdem gibi kavramlara uzak oluşları, tek arzularının Amerikan doları oluşu, tüm siyasi muhteviyatlarını İslam dininden alıyor olmaları, demokrasiyi sadece gerektiği zaman inilecek bir araç olarak görmelerine rağmen demokrasi havarisi kesilmeleri, tek dertleri türbanı kamusal alana sokmak iken özgürlük kelimesini ağızlarına sakız etmeleri, buna rağmen tüm diğer özgürlük ve demokrasi sorunlarına eğilmemeleri, samimiyetsizlikleri, medya ve toplum üzerindeki diktatörce baskıları, ekonomik gelişim yalanları, bu yalanlarını sürdürebilmeleri için tüm kamusal işletmeleri peşkeş mantığı ile satmaları, teknokrasiden, bürokrasiden, diplomasiden anlamaz ve dışa bağımlı tutumları, estetikten uzak belediyecilik anlayışları, milli eğitimi yerle yeksan etmeleri, Unakıtan, Arınç, Hayrünnisa, oğullarının gemicikleri, şirketleri, mısır ithalatları, kaynamış mısırları ve bir milyon tane daha sebebim var iktidarı sevmemek için.

Türkiye için bir tehdit oluşturmuyor diyemem haliyle. Ve Yargıtay Başsavcısı da görevini kötüye kullanıyor diyemem. Ancak beni rahatsız eden AKP’ye haddini bildirmek görevine (yine, yeniden) yargının soyunmuş olması. Saf birseçmen olarak, Türk insanının bu iktidara en büyük dersi seçim sandığında vermesini hayal etmekteydim ancak 22 Temmuz seçimleri ile birlikte umudumu kaybettim. Büyük bir çoğunluğu bilinçsiz olan, cahil bırakılmış, fakir, kredi faizleri arasında boğulmuş bir halktan her şeye rağmen bir tokat beklemekteydim. Giresunluların Cüneyd Zapsu ve AKP milletvekillerini protesto ederkenki sinirli ve pişman tavırlarını sürdüreceklerini, Mersinlilerin bu iktidarı anasıyla beraber evine yollayacağını düşünmüştüm, yanıldım. Şu andan itibaren bu mahkemenin ve/veya olası bir kapatılma kararının sadece ve sadece AKP’ye yarayacağını düşünmekteyim. Yine mazlum AKP filmi sahneleniyor anasını satayım. Hem de tam milyonlarca işçinin sokağa çıkıp, yüzlerine bir tokat çaldıkları günün sonunda.

Aklıma gelmişken, daha önceki türban tartışmasında bana “kendinizi devletin sahibi sanıyorsunuz, şimdi gücünüzü kaybettiniz, halk kendi iktidarını yarattı, kahrolun” tarzı bir cümle sarfeden, beni laik elitler sınıfına sokan bir arkadaş vardı. Okuyorsa eğer, bu yazıyı da TBMM 2. Dönem mebuslarından, sonraları Türkiye İş Bankası yönetim kurulu üyeliği de yapmış olan babama ait boğazdaki yalımdan yazıyorum. Boynumda fularım, ağzımda pipom ve kadehimde 1967 Verdelho Madeira var. Birazdan 5 çayımı içmek için Venedik’e uçacağım.

AKP’nin kapatılması ile ilgili iki kelam etmek için girdim yazıya ama yazının başında dediğim gibi kolay toparlayamıyorum düşüncelerimi. Devamını yorumlar sahasında birlikte konuşalım isterim.

Son söz olarak, her ne kadar “sağlam kurulmuş” demokrasilerde parti kapatmanın yeri olmadığını düşünsem de, demokrasinin kendisini korumak gibi bir refleksi olduğunu, bu süreci yaratanın “laik elitler” değil bizzat AKP olduğunu düşünmekteyim.

Unutmadan Abdurrahman Yalçınkaya Şanlıurfa doğumlu, köylü bir anne-babanın oğlu. Ve hepimiz biliyoruz ki bir anda “laik elit” yaftası yapıştırılacak kendisine. Tıpkı birkaç ay önce köylü olan bana yapıştırıldığı gibi. Devam edin, sizin gibi düşünmeyenleri halktan kopuk elit olarak, rantı tehlikeye düşen kompradorlar olarak görmeye devam edin. Sanki bundan önceki 80 yıl yöneteni halk seçmiyormuş gibi kendinizi halkın iktidarı olarak tanımlamaya devam edin. Sanki yıllarca ülke siyasetine tarikat soslu, mafya soslu merkez sağ partileri yön vermemiş gibi, mevcut ekonomik durumu CHP’ye, Cumhuriyet düzenine, Kemalistlere atfedin. Devam edin, durmak yok…