Reklamcılık sektörü ile ilgili gereksiz birkaç kelam ettik geçtiğimiz günlerde. "Ne haddinize ulan pezevenkler!" diye sert bir ses suyar gibiyim uzaklardan ama, "sensin lan pezevenk" deme hakkımı saklı tutuyorum. Zira sinirlenince kendimi kaybedebiliyorum, uyandırayım. Evet dostlar, gelelim bu haftaki reklamcılık sektörü konusuna. Çok klişe bir konu olacak ama, reklamcılık sektörü klişelerinden konuşmak niyetindeyim. Nedir bunlar? Şudur, bir kısır döngüye girip, onu bir türlü kıramayan bazı sektörler var. Ne kadar yaratıcı bir ekibe iş verirsen ver, dönüp dolaşıp süper kahraman Mr. Muscle'dan öteye gidemeyen temizlik ürünleri misal. Bu mudur yani, Mr. Muscle? Sözü fazla uzatmadan, mesnetsiz reklamcılık diyerekten, şöyle bir listeleme çabasına gireyim.
Malumunuz kapital dünya ve haliyle Türkiye’de ciddi bir ekonomik kriz yaşanmakta. Gerçi krizde en kötünün geride kaldığına dair inanışlar iyice arttı. Ancak yine de ABD finans şirketleri ile başlayan zor günler, reel sektörün, yani bakkalın, çakkalın da içine dahil olmasıyla aldı başını yürüdü. Hepimiz, az ya da çok bu krizin etkilerini hissettik, hissediyoruz. Gerçi Türkiye olarak krizlerle yaşamaya alışkın bir ülke olmamızdan dolayı, bu yaşananlar da nedir, bize koymaz ama en basitinden bu satırların yazarı olarak bendeniz de bu sene kriz bahanesiyle maaşına zam alamamış zavallı bir beyaz gömlekliyimdir -ki çevremizde çok daha kötülerini yaşayan insanları görüyor, yaşadıklarına uzak veya yakın bir şekilde tanık oluyoruz.
Artık bir klasik haline gelen (ya da gelecek olan) “tatil günü iş yerinden yazılar” serisine bir katkı daha yapalım. Ramazan Bayramı’nın şeker adı altında tatil olarak değerlendirilmesine karşı çıkan, ama yine de bayram tatilini 9 güne çıkartmaktan geri durmayan pek şaaane iktidarımızın vermiş olduğu kararın aksine Pazartesi yarım gün ve Cuma günü tam gün olmak üzere çalışıyorum. Bu da yetmezmiş gibi –ki hiç bir zaman yettiği vaki değildir- Perşembe gününe konan mesai ile “lan ne bayramı, ne tatili, gene iş, gene iş” diye köpükler saçmaktayım ağzımdan. Ve hasıl olan can sıkıntısından, bu halet-i ruhiyeyi gözbebeeemiz bu siteye aktarmak niyetindeyim.
Globalleşme, kapitalleşme, elleşme, finansal sevişme derken zaten aşina olduk ecnebi bir şirketin gelip Türkiye’de iş yapmasına. Türlü türlü kamu kurumlarının bir hiç pahasına satılması, garip bir şekilde toplumun her kesiminin “helal be” rolü biçtiği evrensel zenginlerimizin balya balya paraya sattığı şirketleri, markaları filan var can sıkacak. Ama bunlar Türkiye’de yaşamanın bedellerinden. Sıktığın can folloş olmuşsa eğer, normalmiş zannetmeye değer.