Bi’ kafa bi’ sigara

90’da Hisar konserlerinin yapıldığı yerde ana kucağında İngiltere – Kamerun maçındaki Milla’nın dansını izlemeyle başladığım “dünya kupası” maceramın son ayağı çok da keyif vermedi açıkçası. 5 yaşında izlediğim kupadan bu yana 16 yıl yani 4 kupa geçti, en olgun çağımızdaki kupadan beklentilerimiz de fazlaydı doğal olarak. Yazının sonlarına kadar özel isimlerden bahsetmeyeceğim, ama yazının sonunu en özel isimle bitireceğim. Günümüz futbolunun stratejileriyle gol yememeyi şiar edinen takımların arenası artık burası, yıldız yaratan değil yorucu bir sezonun ardından yıldızları söndüren turnuva artık burası, bahis ağzıyla konuşursak “under” oranlarının yerlerde süründüğü “over” oranlarının ise fezada uçtuğu yer artık burası, 1-0’ı korumak uğruna ileri uç elemanlarını çıkaranların diyarı artık burası. Dolayısıyla hata bizdeydi ve bir şeyi atlamıştık: ütopiklik hayatın her alanında bumerang gibi suratınıza çarpmak gibi bir şiar edinmişti.

Maçları izlemeyen arkadaşlarınıza “Abi, enfes maç kaçırdın.” demek yerine “Siktir et abi, iyi ki izlememişsin.” dendiği bir turnuvadan hayır bekleyeceğimize, açarız eski kupaların görüntülerini yad ederiz güzel günleri. Kendi ülkemizin bu kupada olmaması, kupadan beklediğin futbol kalitesiyle örtüşen konular olmadığı için içimiz rahattır. Dünyanın en iyi takımı olarak lanse edilen takıma karşı 20’ye yakın şut atıp, maçı kontrolünde tutup son vuruş beceriksizlikleriyle maçı kaybeden ve eski sömürgesine karşı 90 dakika boyunca direnç gösteren Afrika ülkeleridir eldeki teselli. İkili tartışmaları sebebiyle en etkili forvet oyuncusunu maç göz göre giderken oyuna almayarak veya skoru koruma adına oyun kurucusunu ve forvetini çıkararak takımlarına ihanet eden teknik direktörlerdir içimizi burkan.

Her kupa yazısının aynı özel isimlere boğulacağını ve bunların okuyucuları sıkacağını kendimden bildiğimden dolayı en özeline ayırmak istedim bu son cümleyi. 2006 dendiğinde aklıma gelen iki kareden birincisi Zizou’nun balkonda sigara içişi, ikinci kare de kafayı çirkef Materazzi’ye attıktan sonraki kupaya bakmadan usulca soyunma odasına gidişi. Bizim jenerasyonun gördüğü en kral topçu olarak Zizou sana, Brezilya maçındaki kafa gollerininden, Leverkusen’le CL finalindeki sol volenden, efsane frikik gollerinden ve spektaküler hareketlerinden ve en son olarak da futbolun çirkef yüzüne attığın “kafa”dan dolayı teşekkür ediyorum. Kupa sana yakışırdı, ki daha önce yakışmışlığı da vardı. Canın saolsun…