Bize Hayvan Lazım

Bogdan Tanjevic… Geçtiğimiz haftalarda bir gazetede çıkan sözleri ile gündeme oturmuş. Ne demişti Tanjevic? Özeti şu:“Milli Takım’daki diğer oyuncular hayvan mı ki parkede ciğerleri patlayana kadar mücadele edip, canla başla savaşıyorlar? Milli forma kutsaldır. Bize de milli forma için canını verecek, o formanın onuru için savaşacak oyuncular lazım”. Yine geldik “Vatan Millet Sakarya” edebiyatına… Ben de milli formayı giyen oyuncularımızın bu şekilde mücadele etmesinden yanayım ya da en azından böyle oyuncuları sahada görmekte mutluluk duyarım. Bu yönden Mehmet Okur’a da sıcak baktığımı söylemem. Özellikle de son 2005 ve 2007 Avrupa Şampiyonalarını göz önüne alırsak…

Bazılarımız Mehmet Okur için “Ya bir gitsin NBA’de oynasın, bu ülkeye gelmesin. Bizim Mehmet gibi oyuncumuz yok” naraları atabilir. Ben madalyonun Mehmet Okur tarafından bakıyorum(belki anti-Tanjevic olmam sebebiyle). Mehmet Okur Oyak Renault’ta yetişmiş, sonrasında Tofaş’ta oynamış, Tofaş kapanınca, Nihat İziç’in istememesi sebebiyle (O zaman öyle konuşuldu. Nedir doğrusu bilemeyeceğim.) Efes Pilsen’e transfer olan bir oyuncu. Efes’ten de Nba’e gitti. Orada da Detroit ve sonrasında Utah maceraları var.

Bogdan Tanjevic’in kariyerinde birçok başarı var. Bir de her seferinde gözümüzün içine baka baka söylenen, Bodiroga’yı yetiştiren antrenör… Türkiye kariyerini ben şu şekilde özetliyorum; “Ülke basketbolumuzu istikrarsızlaştırmak amacıyla ülkemize gönderilen biri”…

Şimdi genelde NBA oyuncular uzun kamp dönemlerini sevmiyorlar. Yıllardır Dirk Nowitzki, Andrei Krilenko A Milli Takımlarına diğer oyunculardan daha sonra katılırlar. Hatta biraz daha ayrıcalıklıdır bu oyuncular. Misal bundan 3 yıl önce yanlış hatırlamıyorsam, Andrei Krilenko ülkemizde düzenlenen Efes World Cup’a hamile eşi ve güzel hizmetçisiyle beraber gelmişti. Bizim oyuncular için ise bu dönemlerde neredeyse eşlerini görmesi yasak olacak…

Şimdi Tanjevic’in söylediklerine bir de Fenerbahçeli olarak yaklaşarak bakmak istiyorum. Ben de Fenerbahçe’nin kadrosunda aynen canını dişine takacak, topa atlayacak, kaşına dikiş atılsa bile bu takımın bana ihtiyacı var diyerek sahaya geri dönebilecek oyuncular isterim. Deplasmanlarda pısırık, iki ıslığa, oyuncusunu demoralize edip, maçı verecek bir koç da istemem. Bir Gasper Vidmar’ı, bir Marques Green’i kadroda görmek istemem. Bunlar yerine sahada canını dişine takan oyuncuları görmek isteyen biriyim… Tanjevic’ten farksızım bakıldığında. Ama bir farkım var, en azından bu işe azimli insanları bu işten soğutmuyorum. Onları takımdan uzaklaştırmıyorum.

Mehmet Okur’un konuyla ilgili Ocak veya Şubat ayında ilginç bir demeci var. “Aydın Örs zamanında, Milli Takımda çok iyiydim. Yanlış anlaşılmasın. Bogdan Tanjeviç`i de eleştirmiyorum. Onun oynatmak istediği basketbolda, benim özelliklerime ihtiyaç olmayabilir. Ancak bunu, beni takımda istemiyor diye net olarak yorumluyorum. Bir de beni esas üzen; -Mehmet, milli takımda oynamak istemiyor- havasının yaratılması. Sakatlıklarıma bile inanmakta, nedense zorlandılar. -Benim Mehmet`e ihtiyacım yok, Mehmet`i kadroda düşünmüyorum- diyebilse, o zaman ona büyük saygı duyardım.” Ben 2001-2002-2003’te Mehmet’in takımda canla başla mücadele edenlerin başında geldiğini düşünüyorum. Hatta 2003 Avrupa Şampiyonası’nda ayakta kalan tek oyuncumuzdu. Gücü yetebilse belki de, Sırbistan’ı eleyerek Çeyrek Finale kalacaktık. Aydın Örs’ün sistemi 13. Yüzyıldan kalmış olmayacak, bazı skor yazarları ve Federasyon düşmanları Fatih Terim’in Avrupa Şampiyonası’nda dediği gibi “yazılarını yırtmış olacaklardı…”

Yıldız oyuncu ülkemizde o kadar fazla yetişmiyor. Mehmet bir Nowitzki değil bunda da hem fikiriz. Ama yararlı bir Mehmet Milli Takımımıza çok büyük katkı sağlayabileceğini düşünüyorum.

Biz insanlara hayvan muamelesi yaparak, hayvan gibi oynamasını beklemeyelim. Milyonlarca sporcu yetişmiyoruz. Bunlara yeterli eğitimi verelim. Doğru yolu gösterecek menajerler, antrenörler, idareciler ve ortam sağlayalım. Her şey daha güzel olacak..