Geçmiş olsun büyük kaptan!

Günümüz futbolu metalar üzerine kurulu. Ve günümüz futbol seyircisi her zaman en iyiyi isteyen bir canavar. En iyi futbolcu sen olmalısın, en yakışıklı, en karizma, en çok ses getiren… Ancak bu şekilde sevilirsin. Günümüz futbol ve futbol seyircisinin dünyası vahşidir bu yüzden. En iyi değilsen, hiçbir şeysindir. Sıfırsındır, belki bugün kıyısından, köşesinden varsındır ama bil ki yarın olmayacaksındır. Bu vahşileştirilmiş “entertainment” dünyasında, futbol denen “business”ta sana yer yoktur. Olmayacaktır.

Ümit Özat hiçbir zaman en iyi oyuncu olamadı, en iyi sol bek değildi, hatta sol bek bile değildi, en yakışıklı, en karizmatik hiç değildi. Forması ne kadar satmıştır bilinmez, ama kendi evinde bile huzur bulamadan ayrıldı Fenerbahçe’den. En sıradan hatasında bile boynuna ilmek geçirilen, ıslıklanan, yuhalanan, aşağılanan bu adam gururlu gözyaşlarıyla terketmişti Saraçoğlu’nu.

Alabildiğine huzursuz futbol kariyerinin en huzurlu günlerini Köln’de yaşamaktaydı ki, o kötü haberi aldık. Ümit Özat kalp krizi geçirdi dediler önce, sonra dilini yuttu, nefes alamadı, tansiyon filan bir sürü tantana… En nihayetinde şu an sağlık durumu iyi ve söylenene göre kalp krizi değilmiş başından geçen talihsiz olay.

Her neyse…

En iyi futbolcu değilsin Ümit, sen de biliyorsun. Bu dünyanın ne kadar vahşi olduğunu, seni ve senin gibileri içinde istemediğini en iyi sen bilirsin. Ama üzülme, bir avuç da olsa, insana sahip olduğu, sıkı sıkı sarıldığı ahlak, erdem biriminden değer verenler de var. Ve eminim onlar şimdi tüm dualarını senin için okumaktalar. Geçmiş olsun büyük kaptan! Dualarımız seninle ve iki gıdım kalan kalbimiz…