Hayalimdeki meslek

Kafayı yememe ramak kaldı. Her insanın ideali olan bir meslek vardır ya hani, kimisi doktor, kimisi pilot, öğretmen filan olmak ister. Bunlar çocukca idealler elbette, biraz daha büyüyünce herkes reklamcı olmak ister belki de. Vinç operatörü olmak için can atan var mı emin değilim ama iyi para var o işte de. Neyse cancağzım, ben mesleğimi buldum, ne olmak istersin ya da isterdin minvalindeki sorulara tek cevabım var artık: Ben Orospu Çocuğu Avcısı olmak isterdim. Sınırsız cephanem olsun, o cephaneyi toprağa gömmeme de gerek kalmasın. Öyle maaş filan beklentim yok, karın tokluğuna yapmazsam olası bir avcının hedefi olayım. Sabah 9, akşam 6 gibi kaprislerim, “haftasonu çalışmam hacı” ya da “yaz tatili isterim” gibi kaygılarım da yok. 7 gün, 24 saat, gece, gündüz, kar, tipi, fırtına ya da çöl sıcağı dinlemeden, bıkmadan, usanmadan orospu çocuğu öldürmek istiyorum. Ha tek bir şartım var; “Temiz iş isteriz, öldür, temizle, yok et, sonra da sıradaki hedefine git” filan derseniz ben yokum. Emrivakiye gelemem. Kan gölüne çevirmeliyim ortalığı, ibreti alem için önce öldürmeli, sonra işkence etmeli, sonra bir kere daha öldürmeliyim, en sonda da etini köpeklere yedirebilmeliyim. Köpeğin ağzından bağırsak parçaları dağılmalı sokaklara… Temizleme işini belediye yapsın, bana ne lan?

İsteyene CV’mi yollarım. Hem Türkçe, hem İngilizce hazırladım. Cover Letter bile var. En afilli fotoğrafımı da koydum. Sakallı, pis, pasaklı… Burnumdan sümük bile akıyor…