O Zaman Şarkı Söylemek Lazım Avaz Avaz… (Yapma Lağn!)

Özünde müstesna bir dostumuzun eskittiği yaşının yerine yenisinin gelmesinin coşkusuydu bir araya gelme sebebimiz. (İsimlerini vermekten imtina edeceğim) bir kaç FasulyedenKom yazarının da içerisinde olduğu, yerlisiyle yabancısıyla detone bir topluluktuk cumartesi gecesi. Madem aramızda güzel sesli bir insan evladı yok, neden mumları karaoke bir barda üflemiyoruz olarak şekillendirilmişti çoktan yazıya konu gece. En bet sesli ben olduğumdan ve elbette bu durumu engellemek gibi bi kudretim söz konusu olmadığında fevkaledenin fevkinde bir tedirginlik vardı üzerimde. (diğer özgüveni yüksek kendini bilmez yazarlarımızın aksine) İnsanların kısa zamanda çok büyük sarhoş olacakları, bi kenarda beni unutacakları düşüncesi bi nebze içime su serpiyordu. Ki gece başlamadan “Oğlum giriş parasına sadece bi içki veriyorlarmış biz şurda iki atalım öyle gidelim.” fikrinin öz babası (W) K.A.’ nın akabinde 5 TL’ ye bulduğu köpek öldüreni içtikten sonraki hali ile iyice rahatlayarak, çiğ köftelik et kıvamına geldim. Hatta ayak üstü bi şarapçıdan 24 ayar alan (W) K.A’ ya “bu kaç lağn ehehhehe” şeklinde iki cevaplı espriler bile yaptım.

Bi’ miktar alkolü ve haliçten gelip boğaz istikamettinde gitmekte olan soğuk hava akımının tamamını tünel bitişiği duvarların dibinde yedikten sonra devamında (W) K.A., (D) D.A. ile birlikte mekandaki yerimizi aldık. Ben yapabileceğim yegane şey olan gözlemlemeye anında başladım elbette. Konsept itibari ile loca loca ayıklanan barda, rezervasyon saatimiz gelene kadar ancak ecnebi açık büfe karaokelerden yaralanılabiliyordu. Akıcı bi aksanım olmaması, yüksek ses, (W) K.A., (D) D.A.’ nın tahmin ettiğim gibi öz güvenlerinin haddinden fazla yüksek olması sebebiyle locaya geçmek için beklenen 1,5 saatlik acıklı bir süreç var ki; aklımda kalan, (eşlik edebileceğime inandığım yegane şarkılar olan) cartel namelerinin şarkı listesinde olmadığını öğrendiğimde yaşadığım çok parçalı hayal kırıklığı. “Birader sen 98’de nerdeydin? Nassı yok yaa?” diye çıkışmalarım da bi’ işe yaramadı ne yazık ki.

İzole edilmemizle birlikte olan oldu elbette. (D) D.A. ve ekürisi (W) K.A.’ nın içerisine zamanında yuvalanan (starcraft oyununu bilenler için zerg diyeyim ben) cenavar, o göbekli bünyeleri nasıl ele geçirdi görmeniz lazımdı. Allahım evlerden ırak. Hayretim acımı bastırdı resmen şaşkınlıklara gark oldum, boyut atladım, astral seyahatlere çıktım. “Tamam şimdi sıradan herkes bi şarkı söyleyecek.” fikrinin ortaya atılmasıyla birlikte kendime gelebildim. Elbette hümanist bir insan olarak, hemencecik yeni yaşın sahibini öptüm, mikrofonu bi türlü bırakmak istemeyen (D) D.A.’ yı kafasına, burnuna yöneltiğim seri ve isabetli darbelerle sersemleterek taksiye bindirdim.

Yol, evde beni halamın majezikten yapmış olduğu çorbanın beklediği ve benim de ab-ı hayatı kaşık kaşık içtiğim içerikli bir hayalle son buldu.