Oy Kambala Kambala!

Sene 2004 mü, 2005 mi bilmiyorum. Tek bildiğim alabildiğine basketbolla dolu dolu yıllar olduğu… Fenerbahçe‘nin hem lig, hem de haftaiçi oynadığı Avrupa Kupası maçları için İpekçi’ye yollanıyoruz. Müdavim denir ya, işte oyuz artık. Fenerbasket.com da ya yeni çıkmıştır ya da çıkmak üzeredir. Zira Avcılar’dan İpekçi’ye giderken sıklıkla kullandığımız Avcılar-Topkapı ve Topkapı-Zeytinburnu minibüslerinde bir Avrupa Kupası maçı dönüşü yoğrulmuştu fikri.

Avrupa maçları dediğime bakmayın, Euroleague filan yok daha o zamanlar. 100. yılda şampiyonlukla taçlanacak olan Aydın Örs devriminin ilk kıvılcımları çakılıyor. Biz de Fiba Avrupa Ligi’ndeyiz.

Yine o akşamlardan birisinde, İpekçideyiz. Rakip Unics Kazan. Salonda azla çok arası karışık bir seyirci topluluğu var. Ama ortam hakikaten çok güzel. Dedim ya; bu devrim yapılacak, bu savaş kazanılacak… O kadar belli ki bu, hepimiz biliyoruz, gözlerimiz çakmak çakmak, o derece biliyoruz hem de… Daha en başındayız yolun, ilk adımları atıyoruz. O güzel insana, Aydın Hoca‘ya inanmışız, “İnananlar Asla Kaybetmez” diye haykırıyoruz…

Salon çok değil ama bizim tayfa yine kalabalık. GFB filan da olmadığı için salonun komuta görevi ister istemez üzerimize kalıyor. Zaten coşkulu anlar dışında, tek bağıran kitle biziz. Neyin komutasıysa…

Daha sonraki yıllarda Fenerbahçe forması da giyecek olan Kaspars Kambala Kazan’da o sıralar. Biz artık makaraya sarmışız. Kendimizi eğliyor, İpekçi’nin tüm soğukluğuna inat, içimizi komikliklerle, şakalarla ısıtıyoruz. Nasıl oldu, ne ara oldu, neden oldu bilmiyorum, bir anda Türk tribünlerinin nirvanası, zirve noktası, mah-ı tabanı dökülüverdi dilimizden…

Oy Kambalaaaa Kambalaaaa…
Feneeeer koysun Kazan’aaa…
Şampiyonluuuuuk yakışırrrrr…
Bu büyük taraftaraaaa….
Hele loyy loyyy loyyyy…

Hem söylüyor, hem şaşkınlığımızı gizleyemiyor, hem de kahkahadan yerlere yatıyoruz. 2004 ya da 2005… Ne kadar çabalarsam çabalayayım, olmuyor, unutamıyorum bir türlü…

Adam boksör oldu ya la sonra?! Ohaa?!