Böyle bir alışkanlık kazansak ne güzel olur. Hiçbir işe yaramasa bile yılda 12 yazı fazla yazmış oluruz, ki asıl o ne işe yarayacak ondan emin değilim. Ayda 30 yazı parolası ile yola çıktığımız (evet kimsenin haberi olmasa da var böyle bir parolamız) Ocak ayında 19 yazı yayınladık. 15 tanesi, sitenin herşeyi, medar-ı iftiharı dea tarafından; 2 tanesi işsizler ordusunun en kıytırık üyesi werdure tarafından, bir tanesi tembel teneke dellez tarafından, 1 tanesi de Canarino abimiz tarafından...
“Ayrıntıları daha ayrıntılı bir zamanda yazacağım inşallah.” demiştim mevzunun patlak verdiği ilk saatlerde ama, gerek cümlenin kendi içindeki salaklığı, gerek tembellik, gerek yolculuk, gerekse de zaten 50 milyon farklı kişinin orasından burasından didiştirmesi ve yazacak pek birşey kalmamasından dolayı en iyi yaptığım işi yapıp, bir fotoğraf koyuyorum ve susuyorum.
buraya bakarlar
Önce işyerinden çıkış kağıdı alınır. İş-kur’a gidilir. Kuyruklara nizam ve intizam veren, halk arasında qmatik (sıramatik) olarak bilinen müthiş icat İş-kur’da olmadığından -en azından benim gittiğim yerde- elle dağıtılan numaralardan birisi alınır. Gerekli dilekçe formu doldurulur. Müsait bir yere çökülür. Bir saatlik bekleme süresinde birbirinden farklı yüzlerce insanın hikayesi ile yüzleşilir, birilerinin görmek istememesine inat. Sıramatik aleti olmadığından pano...
Çizgisiz Çizgisiz Blog’un yaratıcısı NYG. Kendisini ilk Dahke’de görmüştüm. O günden bu yana orda, burda ismine rastlar, dikkat ve keyifle okurum. Gitgide çöplük halini alan bu blog camiasında yazmayı, kelimelerle oynamayı seven, kendini okutan insanları bulmak, okumak, takip edebilmek de gitgide zorlaşıyor. Aynı dertten müzdaripseniz, Çizgisiz’e bir göz atın… Televidyon Bir Serdar Kuzuloğlu projesi olan Televidyon en sade tabirle bir internet televizyonu. Kuzuloğlu...
Kafayı yememe ramak kaldı. Her insanın ideali olan bir meslek vardır ya hani, kimisi doktor, kimisi pilot, öğretmen filan olmak ister. Bunlar çocukca idealler elbette, biraz daha büyüyünce herkes reklamcı olmak ister belki de. Vinç operatörü olmak için can atan var mı emin değilim ama iyi para var o işte de. Neyse cancağzım, ben mesleğimi buldum, ne olmak istersin ya da isterdin minvalindeki sorulara tek cevabım var artık: Ben Orospu Çocuğu Avcısı olmak isterdim. Sınırsız cephanem olsun, o...
Bazen herşey kontrolün altında sanıyorsun, kontrolde derken, kişisel olarak değil kastettiğim; haberdar olduğunu, gündemi takip ettiğini, her yaşananı bildiğini, doğru yorumladığını filan. Hani sıklıkla öyle bir halete büründüğüm oluyor, “sor bana Ergenekon’u, Türkiye’yi, sor bana Obama’yı, Dünya’yı, sor komplo teorilerimi, sor Black Smoke’un ne olduğunu, hey dostum sor hadi, 4, 8, 15, hadi sorsana, 16, 23, 42 sor ulan!” diye gerzekçe dolanıyorum...
Şu ana kadar hayatta pek birşeyi başarmış sayılmam, hatta mütemadiyyen elime yüzüme bulaştırmam en bilinen malülümdur. Hayal dediğim şeyler de “yatım olsun, katım olsun, bok gibi param olsun” minvalinden uzakta garabet şeyler aslında ama yine de başaramayacağım da ortada. En acısı da senin arzuladığın işi yapan, senin arzuladığın hayatı yaşayan insanlara bir şekilde temas etmek; görmek, okumak, izlemek, takip etmek, merhaba demek. En sonunda diline kallavi bir küfür yerleştirmek...
Yaşasaydın, Ergenekoncu diye tutuklanacaktın belki;
Öldün, Ergenekon öldürdü, belli…
Sen de dedin ki, yiğidim, aslanım;
“Kimi ölüler bize ne kadar yakın;
Yaşayanların birçoğu ne kadar da ölü…“
Unutmayacağız!
Son Mudahaleler