Biliyorsunuz 21 Ekim'de referandum için sandık başına gideceğiz milyonlar olarak. Tabii, bu referandum için harcanan milyonlarca dolarlar uçuşacak beynimizin kıvrımları arasında. Misal o paralarla kaç öğrenciye karşılıksız burs verilebilirdi acaba? Ya da kaç tane mayın temizlenirdi Güneydoğu'dan? Peki ne için gidiyoruz sandığa? Anayasa'da küçük birkaç değişiklik yapmak için... Ee peki zaten değişmeyecek mi bu anayasa? Onun için cıngar çıkmıyor mu şimdi? Evet, bir kaç ay sonra toptan değişecek bir anayasada küçük birkaç düzeltmeye gidiyoruz. Batıyor rahatlık. Batıyor milyon dolarlar...
Lan düşünsenize bi şekilde durup dururken Haydar Baş'ın iktidar olduğunu, alakasız. Oy pusulalarında kaydırma falan oluyormuş, yeminle adamın kalbine iner valla. Ananskm mazot 80 kuruş demiştik di mi diyerek son nefesini verir. Hadi kalbine inmedi diyelim, gayet normal şekilde vakur bi duruşla karşıladığını varsayalım sonuçları. Ulan bu durumda da bizim kalbimize iner şerefsizim, kim lan bu bindirilmiş kıta seçmenleri diye.
22 Temmuz Seçimlerine gelirken, bu süreç içinde geçtiğimiz aylarda yaşanan birçok siyasi gelişmeden birbiriyle ilişkili iki tanesine değinmekte yarar var. Bir tanesi 27 Nisan 2007'de askerin verdiği e-muhtıradır.(1) Konumuzla asıl ilgisi olan mesele ise, muhtıranın öncülü ve ardılı olan mitinglerdir. Ve bu mitinglerde saf tutan bir partinin, mitinglerde kullandığı jargondur asıl mevzuumuz.
Türkiye'de hala CHP'ye, az da olsa, "sol" diyebilen oluyor. Sol jargonu pek kullanmayan, hatta açıklamalarında bile bulunmayan, milliyetçiliğe "çimento" diyen bir genel başkanı olan partidir bahis konusu. Kullandığı dönemlerde bile gerçekten bir "sol" parti diyebilmenin zorluğu tartışma konusu iken, şu durumda sol demek abesle iştigal etmektedir. Bunun belki de tabanında yatan en önemli neden ise CHP'nin sürekli bir "irtica" çığırtkanlığı yapıp da laikliği savunmasıdır. Pekala, asıl sorun şu: CHP -en azından son yıllarda- laiklik konusunda ne kadar samimidir? Bu soruya kanımca "olumlu" yanıt verebilmek zor gözüküyor.
Çarpık çurpuk Türk demokrasisi yeni bir sınav vermek üzere 22 Temmuz seçimlerine kilitlenedursun, bir seçimde daha kitleleri etkilemek için sözler, fikirler, projeler değil de bangır bangır seçim otobüsleri, milyonlarca YTL harcanan abuk sabuk bayraklar sardı dört bir yanı. Tüm ana yollar, stratejik meydanlar birbirinden sinir bozucu bir havaya büründü. Nedir anlamıyorum, en çok AKP'nin bayrağı var ona basıcam oyumu diyen bir seçmen kitlesi mi var? Ya da MHP'nin playlistini çok beğendim, yaza çoşkulu müzikle giriyoruz, oylar MHP'ye... Yok ki bu adamlardan... Yani olmamalı...
Fasulyedenkom'u günden güne takip eden, bakıp bakıp ne güzel yapmışız lan diyen -sayabildiğim kadarıyla- bir elin parmaklarını geçmeyen bir kitleyiz şurada, hayır sanmayın ki şikayetçiyim bu durumdan, çok keyifli bile geliyor zaman zaman. Lakin sanırım gözünüzden kaçmamıştır, birkaç gündür müptezel bir bot dadandı siteye. Yazıların altına türlü türlü yorumlar yapıyor, bizi çileden çıkartıyor. Hayır o değil, bir elin parmaklarını doldurduk sayesinde. Ona yanıyorum.
Avrupa'da "İngilizliği", "Finlandiyalılığı" aşağılama gibi bir suçun olmadığını anlatan Avrupa Komisyonu'nun Genişlemeden Sorumlu Üyesi Olli Rehn, Türkiye'de bu yönde bir suç bulunduğunu dile getirdi. Türklüğe hakareti cezalandıran TCK'nın 301. maddesinden 70 dava açıldığını anımsatan Rehn, bu davaların çoğunun beraat ile sonuçlanmasına rağmen AB olarak 301'den kaygı duyduklarını ifade etti. Rehn, özellikle Hrant Dink davasından endişeli olduklarını belirterek, 301'in değişmesini istedi.
Rehn, Fransa'da "Ermeni soykırımı yoktur" diyenin cezalandırılmasını öngören yasa tasarısının ifade özgürlüğünü kısıtlayıp kısıtlamadığı yönündeki sorulara cevap vermekten kaçındı.
Her iktidarın kendi zenginlerini yaratmasına alışığız biz Türkiye olarak. Cem Uzan'lardan, Mehmet Emin Karamehmetler'den fazlasıyla aşinayız bu duruma da kendilerini ahiretteki refaha kilitlemiş, hayat görüşünü buna göre belirlemiş bir iktidarın yine aynı kesimden zenginler yaratmasına şaşırmadan edemiyoruz. İslam'da rönesans hareketini kefene cep dikerek başlatıcaklar belli ki... Ehh, buna da şükür bu kadar beklemişken, di mi?
İletişim Yayınları diyor ki:
Onlarca yıldır küresel politikanın odağında yer alan Ortadoğu'da taşlar yeniden yerinden oynuyor. Bu karmaşık siyasal coğrafyada olup bitenleri anlamak, komşu olmaktan gelen bir merak ve kaygının ötesinde, insani ve siyasal bir sorumluluk. Öyle ki, Ortadoğu asla sadece yerel ya da bölgesel çatışmaların mekanı olmadı; orası, küresel çapta çıkarların kesiştiği, bu kesişmeyle de bölge halklarının ve gıyabında tüm "insanlığın" hallaç pamuğu gibi atıldığı bir cadı kazanı.