Dünya üzerinde binlerce farklı devlet kuruldu, on binlerce büyük devlet adamı veyahut kurucusu var bu devletlerin. Hepsi de kendi ulusları tarafından biliniyor, anılıyordur elbette, gerek kültürel miras gerek milli tarih dersleri vasıtasıyla. Bu bilimsel bir araştırma değil tabi, sadece kişisel gözlem ama dünya üzerinde Mustafa Kemal kadar çok sevilmiş bir lider daha yoktur eminim ki.
Bakmayın başlıkta siyasetçi dediğime, Erdal İnönü bir siyasetçi değildi, aslında asla da bir siyasetçi olmadı. Kendisi 1980 dönemi sonrasında "mecburiyetten" solu toparlamak adına yola çıkmış, ve her nedense koalisyon ortağı olan Demirel köşke çıkınca da "ohh be" diyip kenara çekilmiştir. Toplamda 10 yıl yaklaşık olarak. Zaten Erdal Bey'e, hiç sıcak bakmadığı siyasete yıllar sonra neden girdiğini soran gazeteciye de "Ülkemi benden daha kötüleri yönetmesin diye!" şeklinde açıklama yapar. Siyasi kısmına dokunmak gibi bir niyetim yok, sadece güleryüzlü, sevimli bir siyasetçi olarak tanıdı kendisine Türk halkı, bilim adamı olarak değil ne yazık ki.
Çarpık çurpuk Türk demokrasisi yeni bir sınav vermek üzere 22 Temmuz seçimlerine kilitlenedursun, bir seçimde daha kitleleri etkilemek için sözler, fikirler, projeler değil de bangır bangır seçim otobüsleri, milyonlarca YTL harcanan abuk sabuk bayraklar sardı dört bir yanı. Tüm ana yollar, stratejik meydanlar birbirinden sinir bozucu bir havaya büründü. Nedir anlamıyorum, en çok AKP'nin bayrağı var ona basıcam oyumu diyen bir seçmen kitlesi mi var? Ya da MHP'nin playlistini çok beğendim, yaza çoşkulu müzikle giriyoruz, oylar MHP'ye... Yok ki bu adamlardan... Yani olmamalı...
Aynen aktarmak boynumuzun borcudur, çok sevdik zira:
Google'ı seviyoruz, kullanıyoruz, kullanmaya teşvik ediyoruz. Kısacası Googlecım senin hoşuna gidecek herşeyi yapıyoruz ama bu son zamanlarda iyice artan kıskançlığımızı engellemiyor. Google Türkiye olduğun günden bu güne kadar bizim için, bize özel bir logo yapmadın. Diğer ülkeler için boy boy değişik değişik logo yapıyorsun ama fonda çalan parçada da dediği gibi "Ellere varda bize yok mu ?" (Fonda çaldığını hayal et, et dedim!)
Çocukken herkes gibi bazı şeyleri anlayamıyordum. Ne kadar olduğunu bilmiyorum ama bir şekilde büyüdüğümü hissediyorum. Ancak bu her şeyi anlamamı sağlayamadı. Belki çocukken anlayamadığım bazı şeyleri büyüyünce anlıyordum fakat anlayamadığım başka şeyler ortaya çıkıyordu. Oyun sandığım her şey gerçekleşiyordu. Ya da vardı, biz onları oyun sanıyorduk.