Domuz gribi götün götün yurt sathına yayılırken Sağlık Bakanı’nın yürüttüğü çok çok pahalı “Aşı olalım, olduralım” kampanyası, Başbakan Tayyip Erdoğan’ın “Hadi lan! Ben aşı maşı olmam” tavrıyla sekteye uğradı ya, ondan cesaret alan Ertuğrul Günay da aşı olmayacağını açıklamış. Ehh, Başbakan’ın vurup, yaraladığı bir bakana gider yapmak kolay; cesaretiniz olsaydı da, başbakanla beraber değil de, başbakana rağmen aşı olmayacağınızı açıklasaydınız, görseydik. Biz de parlementer sistemin, bakanlıkların ne menem bir yer olduğunu idrak etmiş olurduk belki böylece.
Bu siteyi takip edenler az çok bilirler Celtic sempatimi. Yurtdışından takımlara sempati duymak bu ülkede çok rastlanan bir şey. Kimimiz Barcelona'yı tutar, kimimiz Lazio sempatizanıdır, kimisi sırf renklerinden ötürü Boca Junior'ı takip eder, Juventuslu mu ararsın, Livornolu mu, liste saymakla bitmez.
Ben de uzun yıllardır Glasgow Celtic FC'yi, ya da çok bilinen adıyla Celtic'i seviyorum. Politik arkaplanı, İngiltere'ye olan mesafeleri, İskoçya'da ezilen kesim olan Katoliklerin takımı olmaları falan değil bunun sebebi. İskoçya Ligi'ndeki başarıları da değil, tahmin edersiniz ki yeşil-beyaz renkleri hiç değil.
Tek bir sebebi var Celtic sempatimin. Bir futbolcu...
Yaşama mefhumundan nasibini alan herkesin hayatında özel anları vardır. Özel günleri, bitmesini istemediği, sanki bu bitmesini istememek durumunun farkındaymışçasına fütursuzca akıp giden dakikaları vardır. O dakikalar özeldir. Diy mi?
Öyle bir özelliktir ki bu, işleyişin öznesi veya nesnesinin yerine bir başka özne veya nesne yerleştirildiği zaman, hiçbir özelliği olmayacağına emin olunan özelliklerdendir. İçimize çekmeye kıyamadığımız özelin, ufak isim değişiklikleriyle bir anda rutinleşeceğini bilmemizin, hala yitirtemediği 'değerli'.
Ben de bu akşam üstü bahsettiğim mükemmellikte anlar edindim kendime. Haydi iç de, çay koyayım, sevdicek.
