Tribündergi kullanıcılarının çok yakınen tanıdığı Samsunsporlu kardeşimiz timofte'yi bir trafik kazasında kaybettiğimizi öğrenmiş bulunuyoruz. Kendisine rahmet, ailesine sabır dilerken şu hayata sağlam bir küfür savurma hakkımızı da saklı tutuyoruz.
Türk futbolu ve futbolseveri olarak gelişmenin şirazesi olarak hep Avrupa'yı görmüşüzdür haklı olarak. Avrupa'da söyle, Avrupa'da böyle cümleleri sadece futbolda değil tabi, tüm sosyal mavralarda önümüze çıkmakta. Ben de öyle başlayacağım cümleye, hatta yazının ana fikrini tek cümlede özetlemek en güzeli. Avrupa'da iç saha maçında 50 taraftarı tarafından desteklenen bir takım yok kardeşim, 2 kere 2 dört, 5 kere 10 50...
Küçücük çocukken başlar bu heves; tribüne girmek, sahada top koşturanları bir şekilde görebilmek. Tabi anneden, babadan alınan paralarla cüzi harçlıklarla bu iş olmuyordu o yüzden "Abi benide sok be içeri" cümlesi o günlerde ağzımızdan eksiltmediğimiz türden bir cümleydi. Geneldede içeri girerek sonuçlanırdı bu karşılıklı paslaşmalar. İşte küçekken başlar ve insanın içine işler bu ‘sinyal' olayı.
Bir kere tadını aldın mıydı artık vazgeçemezsin hep 'sinyal' girmeye çalışırsın içeriye ama tabi vur, kır, parçala zihniyetiyle değil de akıl, mantık çerçevesine oturtarak bir takım kurnazlıklar peşinde koşarak yaparsın. Bununda üç beş yolu vardır şimdi bu yolları ve taktikleri sıralıyayım:
Geçen arkadaşlarla konuşurken "Ah ulan fi tarihinde bi' film izleme rekor denemesi yapılmıştı da yaştan katılamamıştım, şimdi olsa da yesek." gibilerinden bişi demiştim. İçim mi çok temiz ya da gaiple aramda sıcak temaslar mı kuruluyor bu aralar bilmiyorum ama sinema forumlarını gezerken şak diye önüme film izleme rekor denemesi v 2. başlıklı bir yazı çıktı. Çocuklar gibi sevindim, karşımda bin atlı olsa siklemezdim o an. Tamam dedim, hemen yanıma birilerini de çekicem ve katılıcam yarışmaya.
Mahalledeki abilerimizin, bizim topumuzla oynadığı ve o top sayesinde kendimize kadroda "fasülyeden" de olsa yer bulmamızla sevdiğimiz futbolun geldiği noktada milyonlarca dolarla, milyarlık kombinelerle, her sene yenilenen cicili bicili orijinal formalarla anılmasından rahatsız olmakla beraber, varolan düzenin bir parçası olmaktan da geri duramıyoruz. Geri durmaya çalışanlara bir kulak kabartmakta fayda var diye düşünüyorsanız İletişim Yayınevi'nin düzenlediği sohbetlerde yer almanız yeşil çimin kokusunu içinize çekmek için yeterli olacaktır.
Kocaelispor taraftarları, gönül verdikleri kulüplerinin kongresinde başkanlık için aday olan isimlerin projelerini beğenmeyince kendi listeleri ile seçime girdiler ve yönetimi ele geçirdiler. Kocaelispor'un yeni başkanı seçilen KOSTAD (Kocaelispor Taraftarlar Derneği) Başkanı Cemal Derya, amaçlarının tüm şehirde ve belediyede Kocaelisporluluk ruhunu canlandırıp görevi bu işin ehli isimlere bırakmak olduğunu söyledi.
FasulyedenKom olarak, imkan ve şeraitlerinden bolca faydalandığımız internet bokunun içinde, boktan çok bokçu kıvamında yeralan milyonlarca gerzek sitenin arasından takdire değer, kendisine biçtiği varoluş amacının hakkını veren web sayfalarını tanıtmak istiyoruz. Bu web sayfalarının ilki olarak da www.gencligiminkatilisin.com'u seçtik. Helal bize !!
Futbol kimileri için spordan çok daha fazlası, bizim için de öyle. Günümüzün, ömrümüzün çok büyük bir kısmını bir topun peşinden koşan 22 adamın değil o adamlardan 11 tanesinin giydiği formanın, o formadaki renklerin peşinden koşmakla geçiriyoruz. Bu karşılıksız ve çok büyük ölçüde anlamsız sevdanın mantığını sorgulamadan hem de. Bu mantığı sorgulayanlara da çok fena gıcık oluyoruz, en nefret ettiğimiz soruların başında "Bu adamlar mı doyuruyor senin karnını" sorusu geliyor.
Taraftar sever, gönülden sever ve sevdiğinin peşinden her yere gider elinden geldiğince. O renklere aşıktır çünkü, kalbi takımıyla atar. Hayatı boyunca en büyük aşkıdır. Bu uğurda hayatta kaybettiği fırsatları, harcadığı milyarları, çekilen çileleri siklemez bile. Evi tribündür taraftarın. İkinci evinden ziyade birinci evidir. En mutlu ya da mutsuz, en heyecanlı, en coşkulu olduğu yerdir hayatta. Orada kendisine yapılan müdahaleyi hoş görmez tıpkı hafta sonu Manisa'da hoş görmediği gibi.