karalama

Otur Da (,) Efendi Gibi (,) Yadırgasınlar Seni.

Otur Da (,) Efendi Gibi (,) Yadırgasınlar Seni.

Zor oluyor böyle yazıların girizgahı. Ne yazsan yapmacık kalıyor. İyi bir giriş yapma kasıntısı şiirleştiriyor yazıyı. İyi bir şey değil yazının şiirleşmesi bana sorarsanız. Sormazsınız biliyorum, olsun. Güzel değil. Ben aslında insanın hayattaki öncelikleri, bu önceliklerin değişkenliği hakkında konuşmak istiyorum. Önceliğin bir günde, bir haftada, belki bir yılda değişmesi demek; yadırganmak demek. Yadırgayan kendinde bu hakkı görebiliyor. Ben de yadırgayan oluyorum çok zaman, yaptığım şeyi…

Su Akar Yolunu Bulur

Su Akar Yolunu Bulur

Diyecek bir şey bulamamıştı. Su akar yolunu bulur, diye fısıldayabildi sadece. Baktı önündeki resimlere. Tekrar tekrar baktı. Uzun uzun baktı. Mutlu olması lazımdı, öyle kandırmıştı şimdiye kadar kendisini. Onun mutluluğunu kendi mutluluğu olarak görmeliydi. Öyle görecekti, hep bunu düşünmüştü.

Telefon Kulübesi

Telefon Kulübesi

Telefon kulübesi, Süpermen hikayelerinin en önemli figürlerinden birisidir. Clark Kent, müdahele etmesi gereken bir durum olduğunda, hemen ilk gördüğü telefon kulübesine girer, takım elbisesini çıkarır, altında gizlediği süper kahraman kostümüyle telefon kulübesinin içinden fırlar ve dünyayı kurtarır. Telefon kulübesi, Clark Kent’ten Süpermen’e giden yoldur.  Telefon kulübesi, Clark Kent’in içindeki Süpermen’i ortaya çıkarır.

Martı

Martı

Kız birasından ufak bir yudum alıp bardağı masaya bıraktı. “Bugün yolda gelirken ne düşündüm biliyor musun?” diye sordu çocuğa. “Hani demiş ya şair, ‘Bir de rakı şişesinde balık olsam’. Aslında rakı şişesinde balık değil, martı olmak lazım.” Çocuğun aklı karışıktı, ne demek istediğini anlamadı. Kızın yüzüne boş baktı bir süre. Kız devam etti; “Martı olacaksın aslında, o rakı şişesine bir pike, hem rakı beleşe gelecek hem…

Ne de Olsa…

Ne de Olsa…

Bir yerlerde oturmuşuz dostlarla. Herkes, sevdiğim tüm dostlarım orada. Upuzun koridor gibi bir yer. Dizilmiş masalar etrafına. Koridor gibi yerin sonunda ben varım masada. Müzik var ve de fonda. Ağır ağır… Çalıyor… Güzel saniyeler. Dostlarla birlikte olmanın verdiği mutluluk… Huzur…

Delirmiş gibi yapmak…

Delirmiş gibi yapmak…

Delirmiş gibi yapmanın bir manası yok, gayet aklım başımda. Lakin bazen, rahatsızlık duyduğun, ya da çok daha ötesinde, seni çıldırtan şeylere –ki bu insan olur, bir eşya olur belki, bir olay, tavır, şehir, site, ne boksa işte- karşı bu kadar çaresiz kalmak; ya da çok daha acısı belki de değer verdiğin insanlara gösterecek kadar değerli olamamak; yetememek hiçbirşeye; gülememek elin güldüğüne, kalamamak başkasının gittiğine… Ne…

Canlı yayın: İstanbul’un fethi

Pek kıymetli FasulyedenKom okuyucuları, artık sizleri canlı tarih aktarımları ile zaman içinde yolculuğa çıkartacağız. Tarihe damgasını vurmuş, ama gizemli yönlerini korumayı başarmış birçok olayda acar FasulyedenKom muhabirleri olarak tüm gerçekleri en duru çıplaklığıyla beraber, yorumsuz bir şekilde sizlere aktaracağız. Bu tarihi görevimizde bize düşen büyük sorumluluğun farkındayız. Üzerimize düşeni eksiksiz olarak yerine getireceğimizden şüpheniz olmasın. İlk canlı tarih röportajlarımız için 1453 yılının Mayıs ayına, Konstantinapolis…

Kameraman Türk polisi

Polis kamerası diye bir hadise var. Tam emin değilim, üzerine uzun uzun düşünmedim ama, sanırım yapılan bir operasyonla ilgili olarak kamuoyunda yanlış bir izlenim oluşursa, misal “polis orantısız güç kullandı” derlerse, Celalettin Cerrah ya da halefinin, selefinin, yedi düvelinin çıkıp “Hayır efendim bakınız görüntüler burada, gayet orantılı, hatta altın oran için müthiş bir özen gösterdik” demesine yarıyor bu kameralar.