Sen Başkasın…

Sen ilktin. İlk sevda, ilk tutkuydun. İlk heyecan, ilk deneyimdin. En tat vereni, en sevileniydin o yüzden…

Küçüktüm seninle tanıştığımda. Küçük bir çocuktum. Senin gibisini görmemiştim hiç. Tanımadan önce çok merak ederdim seni. Hep uzaktan bakardım, yaklaşmak isterdim de, cesaret edemezdim bir türlü.

Hatta bir itirafta bulunayım, seni ilk tanıdığımda biraz garipsemiştim. Bu muydu yani diye düşünmüştüm. Ama seni tanıdıkça daha çok sevmiş, daha da bağlanmıştım.

Üniversitede ilk yıllarımdı, günüm gecem hep seninle geçer olmuştu. Senin yanında değilken bile, hep seni düşünürdüm. Uyuyamazdım seni düşünmekten bazen. Bir dahaki kavuşmamızda ne olacak acaba diye hayaller kurmaktan gözüme uyku girmezdi. Derslere girerdim, seni düşünmekten dersleri dinleyemezdim. Defterlere seni karalardım hep. Arkadaşlarımla vakit geçirirken bile aklımda sen olurdun hep. O da eğer senden fırsat bulup arkadaşlarıma zaman ayırabilirsem. Hep seninle olmak isterdim. Senden ayrılmayı hiç sevmezdim. Seninleyken zaman su gibi akıp geçerdi çünkü.

Sonra ayrıldık bir gün. Kısa sürmüştü birlikteliğimiz bu ilk seferinde. Nasıl oldu, neden oldu, bunları tekrar düşünmenin bir faydası yok.

Hep seni aradım. Senden sonrakilerde bile hep seni aradım. Hep, bu seferki daha farklı olacak diye düşünürdüm. Bu seferki daha güzel olacak. Çünkü, açıkça söylemeseler de, senden daha güzel olduklarını düşünürlerdi. Senden daha iyi olduklarını. Acaba, derdim, acaba bu seferki gerçekten bana seni unutturabilecek mi? Olmadı, seni hiç unutamadım. Unutturamadılar seni bana. Ben hep sana döndüm.

Üniversite bitti. Ve araya upuzun bir ayrılık girdi. Seni göremedim uzun bir süre. Uzak değildik aslında, ama nedendir bilmem, senin karşına çıkacak cesaretim olmadı belki de. Kimden, neden korkuyordum bilinmez; tabii eğer o duygunun adına korku diyeceksek. Neyin ürkekliğiydi acaba beni senden uzak tutan? Elimi uzatsam sana dokunabilecek kadar yakınken, neydi beni senden ayrı tutan?

Ama, iyi ki geri geldin. İyi ki şimdi tekrar hayatımdasın. Hiçbiri senin gibi olmadı, olamadı. Hiçbiri senin yerini dolduramadı. Sadece sen doldurabilirdin içimdeki boşluğu. Ve şimdi, sen gene yanımdasın. Yine, gündüzüm seninle, gecem seninle. Yine, seninleyken de, sensizken de seni düşünüyorum. İyi ki geri geldin. İyi ki tekrar hayatımdasın.

Sen farklısın.

Sen başka, bambaşkasın.

Seni seviyorum, “Championship Manager 2001/2002“…